Yine gece, ve yine sesizlik,sensizlik.
Karmakarışık hayat,
karmakarışık duygular.
Anlamsız hayat,
Anlamsız yaşam,
Anlamsız yaşamak.
Ne ilgiç Dünya,
Haklı olduğunu bildiğin halde,
Haksızlığa düşmek.
Ne haksız Dünya,
Haklılar hasızları,
Ezmekle uğraşırken,
Zenginler fakirleri,
Güçsüzler güçsüzleri,
Ezmekle uğraşıyor.
Yine hayatın anlamsız gecesi!
Geceden niye korkar insan?
İnsanın niye geceden,
Başka kimsesi yok.
Ne acayi Dünya,
Ne acayip hayat,
Ne acayip insan,
Hem geceden korkar,
Hemde gecenin,
ısızlığına sessizliğene sarılır.
Ve yine ven sessiz gecede,
Sensizliğe sarılıyorum.
Yoruldem be Dünya,
Onsuz olmaktan,
Onsuz yaşamaktan,
Onsuz nefes almaktan,
Onu başka ellerde düşünmekten.
Yeter be Dünya,
Benliğimi aldın,
Biriciğimi aldın,
Aşkımı aldın,
Kısaca hayatımı aldın.
Daha ne istersin benden Dünya.
Söyle be Dünya,
O benim hayatım,
O benim canımdı.
Şimdi benden onu aldın,
Beni onsuz onu bensiz bıraktın.
Kalbimi söktün.
Daha yetmez mi Dünya?
Yeter be Dünya yeter...