iskra błyska,

gaśnie,

Jimin nuci,

płomień rozbrzmiewa

JK

Chcesz tłumaczyć?

Taehyung słucha,

Min maluje światłem,

bielą i czernią,

cała rzecz na scenie

MY

Szeptem. Widownia słyszy.

MY

Teraz jest nieskazitelny. Ma w sobie tylko czysty zachwyt.

Jimin zalany światłem, 

jego śpiew to krew w jego żyłach,

jego dłonie malują mu życie,

widownia nic nie rozumie

MY

Wybuch. Poznaje siłę swojego głosu, zderzenie z ramami, w których wyrósł. Uderza w ludzi, a oni go ze strachu i niesmaku depczą i równają z ziemią.

teatr przenika muzyka,

ludzie patrzą na maski,

Jimin otoczony cieniami,

płacze, gdy głos gaśnie

MY

To, co robisz, jest złe, obrzydliwe, bezwartościowe. Tego uczy się o swoim zachwycie. Musi walczyć, aby zapomnieć o tym uczuciu.

KT

Kogo gra?

MY

Siebie. Choć wierzy, że swoim aktem może mnie ocalić.

JK

Ktokolwiek to zrozumie?

MY

My rozumiemy.

nadchodzi nadzieja,

Jimin prowadzi monolog,

tłumaczy wszechświatowi,

chce tworzyć