chrapanie rodziców za ścianą,

płyta kręci kolejny podkład,

Yoongi skrobie na papierach,

noc dopiero wstaje

Min Yoongi,

puka do drzwi mieszkania,

na osiedlu w okolicy łagodnej,

nie wie co mu odbiło

PJ

Halo?

głos w otwieranych drzwiach,

brzmi równie chłodno,

po upadku ikara,

wysokich tonów

MY

Poprosiłem znajomego, żeby dał mi twój adres.

PJ

Sunbae? Co? Dlaczego? To już nękanie, nie sądzisz?

MY

Uznałem, że za długo to trwało.

PJ

Co?

Jimin jest zagubiony,

czego MY tak

naprawdę

chce-my?

MY

Ta cisza. Wiem, że wyszedłem wtedy z gabinetu, ale dalej grasz Sugę. I dalej nie robisz tego dobrze, tak zakładam.

głos Parka,

dłoń Mina,

wciąż drży,

wciąż słabnie

MY

Tym razem przynoszę ci go osobiście.

podaje mu scenariusz

PJ

Mam już jeden.

MY

Ten jest inny. 

scenariusz,

puste strony,

puste kwestie,

oczekują

PJ

O co chodzi?

MY

Chcę napisać to razem z tobą.

PJ

PJ

Dlaczego?

MY

MY

Po prostu.

sam nie wie,

może ma dość samotności,

może Jimin lepiej nadaje się do tej roli,

dusza Yoongiego nie należy do niego

nieważne jak bardzo by się od tego bronił,

jego sztuka jest widziana przez innych,

zupełnie inaczej, niżby tego chciał,

dramat głównego bohatera