już nie drżą,

już nie drżą

PJ

Nie wierzę, że to już koniec.

MY

Jeszcze nawet nie zaczęliśmy, Jimin.

PJ

Chodzi mi o to, co zrobiliśmy do tej pory. Czy my jesteśmy gotowi?

MY

Nigdy nie będziemy. Dlatego wystawmy już tę sztukę. To będzie koniec.

PJ

Twojego nękania mnie po nocach i bycia wobec mnie gburem?

MY

Jeśli tylko tego chcesz. 

PJ

Nie wiem. Nie sądzę.

MY

To byłoby chyba szczęśliwe zakończenie.

Yoongi się uśmiecha,

Jimin jest bliski płaczu,

nic nie jest takie oczywiste,

nie wie, czego by chciał

MY

Wyjdź proszę na scenę. Wyjdź tam i zaśpiewaj o tym bólu.

ich klatki piersiowe się stykają,

jak płaty rozbitej do tej pory rzeźby,

gdy Jimin przyciąga do siebie Mina,

ciepłe dłonie na bliznach z lodu,

kurtyna idzie w górę,

sztuka się zaczyna