*pov Łukasz*
Byłem w drodzę do Marka, zamierzam mu powiedzieć co czuje, już bez owijania w bawełnę. Chce w końcu wyrzucić z siebie te uczucie - w pozytywnym znaczeniu oczywiście. Może zostaniemy parą? Skoro Honey myśli, że on też coś do mnie czuję, to jestem dobrej myśli. Co prawda nogi mam jak z waty, mój dezodorant mam nadzieję,że działa, ale muszę mu to powiedzieć. Im dłużej czekam, tym gorzej bedzie później.
Byłem już pod domem Marka, gdy musialem sie na chwile zatrzymać, by odetchnąć i na spokojnie pomyśleć. Jak ja to rozegram, jak ja mu to powiem?

- Wchodź, a nie sie modlisz! - krzyknął Marek z okna, który najwidoczniej mnie wyczekiwał

Wszedłem do klatki, nie chciałem, aby poznał po mnie zdenerwowanie. Musiałem być mega opanowany w tym momencie.

- Hej Łukasz - powiedział Marek na wstępie, gdy ryłko przekroczyłem próg jego mieszkania
- Hej - odparłem

Był taki radosny, jak nigdy.

- Jak ty sie czujesz? - zapytał Marek
- Juz dobrze - odparlem
- Siadaj - rzekł

Usiadłem w jego pokoju na krześle. Już przestał mnie dziwić brak rodziców w jego domu. Z tego co wiem w szpitalu poznał pielęgniarkę, która opiekowała sie mną i nim. Mówił, że jest dla niego jak mama. Cieszę sie, że w końcu ma taką osobę. Utrzymuje dalej z nią kontakt, co mnie cieszy, że nie zapomniał po moim wyjściu ze szpitala.

- Widziałeś jakie zdjęcie wstawiłem na insta? - zapytał Marek
- Już sprawdzam - rzekłem

- Sam to zrobiłeś? - spytałem
- Nie, ta twoja koleżanka Honorata mi podesłała, a że mi sie spodobało to wstawiłem - wytłumaczył Marek

Nie wiedziałem, że mają kontakt. Albo nie mają tylko mu podesłała. Mi też często wysyłała takie zdjęcia. Słodkie ze strony Marka, że wstawił je na instagrama. U r o c z y!

- Chciałem z tobą porozmawiać - rzekł Marek

Wstalem z krzesła, spojrzałem na niego i zacząłem mówić.

- Najpierw ja musze ci coś powiedzieć - rzekłem

Gdy Marek spojrzał na mnie swoimi pięknymi oczami, moja pewność siebie od razu uleciała. Jednak jak zacząłem to skończyć. Nie wiem, czy będę miał jeszcze okazję mu powiedzieć.

- Słucham - rzekł Marek
- Więc, ja... To znaczy... - zacząłem sie nerwowo jąkać, jednak musze sie wziąć w garść!
- Wiesz, że możesz mi powiedzieć, o wszystkim, więc nie bój sie, tylko mów - rzekł Marek

Czemu musze zachowywać sie teraz, jak ostatni frajer i Piz... I miękka faja... Jeśli sie kogoś kocha, to trzeba to powiedzieć! Wykrzyczeć!

- Kocham... - zacząłem szeptać to słowo
- Kochasz - rzekł Marek dając mi znak, abym skończył mówić kogo
- Honoratę - dokończyłem

Co
Ja
Właśnie
Powiedziałem!?

- Honorate? - rzekł Marek z wielkim smutkiem w głosie
- Tak, nie to znaczy ... - zacząłem sie coraz bardziej denerwować
- Tam są drzwi - rzekł wściekły Marek
- Marek - rzekłem
- Wynoś się! - krzyknął i wyrzucił mnie ze swoje pokoju, zamykając sie od środka.

Od razu pobiegłem do... Honey...

*pov Marek*

Mi nie umiesz wyznać miłości, a potrafisz mi powiedzieć, że kochasz jakąś dziewczyne? Choć wiem, ze to kłamstwo to cie nienawidzę! To ja chciałem ci powiedzieć, że cie kocham, a ty mi przerwałeś. Skoro ją kochasz idź do niej, a mnie zostaw!

"Nie chce cie znać" - Marek
Zablokowano użytkownika Łukasz

Nawet nie próbuj mnie szukać...

****************
Już sie schowałam przed wami, gdyby co XD jak rozdział? Ah ten Łukasz xD
Koło godziny szesnastej pojawi sie Specjal na 90% bedzie +18