POV Cyla
Huppelend volg ik Liza die soms een grapje maakt. 'Cyla zou jij net als Lila getraind willen worden?' Vraagt ze opeens. 'Word ikke dan getraind in taart bakken?' Vraag ik met een puppy blik waardoor Liza moet lachen. 'Nee meisje in vechten.' 'Cool!' Gil ik blij en meteen doe ik alsof ik iemand neersteek maar ik struikel en val hard op mijn knie. Huilend zit ik op de grond. 'He rustig maar meisie! Wil je op mijn rug?' 'Ja paardje rijde!' Roep ik meteen weer blij en met gemak tilt Liza mij op. Joelend van blijdschap komen Liza en ik terug in de zieken zaal.

Eenmaal in de ziekenzaal kijkt iedereen ons boos/geschrokken aan. Als iedereen snapt wie er voor hun staat begint iedereen(ook Lila) te schreeuwen naar Liza. 'wat dacht je wel niet?! We wouden bijna de stad aanvallen!' roepen Lisa en Simon woedend. Terwijl de dokters alleen maar dingen roepen als 'Cyla ben je duizelig?' 'voel je je niet lekker? Kan je nog goed horen en zien?' en ga zo maar door.

'genoeg!!!' gilt opeens iemand kei hard door de zaal en meteen is iedereen stil en kijkt verbaast naar Lila. 'luister! Met al dat gezeik hier snap ik dat Cyla en Liza even weg gingen! Want ik ben het ook zat!' en daarmee staat ze op, tilt mij op haar schouder en loopt weg richting onze kamer. 'nou blij? Nou is onze laatste hoop op overleven boos op ons! Geweldig!' roepen Liza en Lisa tegelijkertijd en rennen snel achter mij en Lila aan.

POV Lila

Woedend smijt ik de deur achter me dicht en meteen in het slot. Een bijna huilende Cyla zet ik op het bed. 'hey er is niks aan de hand. Mama is alleen even boos.' Zeg ik om haar te troosten. 'waarom mama boos?' vraagt ze met een klein stemmetje. 'om niks, mama deed een beetje als een klein kind. Jij bent geen klein kind hè?' 'nee!!! Ikke heel groot!!!' roept ze meteen weer blij. Lachen zie ik hoe ze rond rent. 'Lila? Wil je de deur openen?' hoor ik Lisa vragen. Vragend kijkt Cyla mij aan maar ik knik nee.

'luister we weten dat jullie daar binnen zijn en we snappen dat je boos bent Lila.' Probeert Liza nog. Als ik weer niet reageer voel ik Liza haar geest die van mij aanraken. We bedoelen het echt goed Lila. wij zijn ook boos op Simon en de dokters twijfelend sta ik op en loop naar de deur. Nog steeds niet wetend wat te doen leg ik mijn hand op de deur klink. Net als ik de hendel naar beneden wil halen hoor ik Simon door de gang roepen dat Liza en Lisa onmiddellijk die deur in moeten beuken.

POV Lisa

'beuk nu als de sodemieter die deur in!' roept hij woedend. 'nee! Jij maakt alles altijd alleen maar erger!' roepen ik en mijn zus in koor. Langzaam word hij rood van woede en ik zie dat hij klaar staat om ons aan te vallen. 'als je ook maar een beetje verstand hebt doe je dat niet.' Zegt mijn zus te kalm waaraan ik merk dat ook zij gespannen is. Precies op de tel dat Liza een blok ijs naar Simon gooit en dat Simon zijn Krijger tevoorschijn komt, springt de deur open en schiet de witte tijger Leferia er tussen en allebei de magische dingen verdwijnen. Achter Leferia komt ook Lila met een bange Cyla naar buiten. 'en nou allebei als de sodemieter normaal doen! Liza jij zou beter moeten weten en Simon als jij nog mijn steun wil zou ik maar heel snel normaal gaan doen!'

Weer word Simon rood maar nu van schaamte ook Liza schaamt zich duidelijk. 'ik ehm... sorry' mompelt Simon. ons voor de rest negerend loopt Lila naar Leferia en begint haar te aaien. 'ja brave meid, gaat het?' als antwoord krijgt ze een grom te horen en niet meer zo bang klimt Cyla op de rug van het enorme beest. 'ja paardje rijden!' roept het kind luid en Leferia begint rond te lopen. 'oke ik en Cyla doen nog mee' begint Lila en we zuchten opgelucht. 'maar' oh god een maar. 'dan mag ik bepalen wie ons traint en ik weiger behandelt te worden als een doodnormale soldaat.' gaat Lila verder. vragend kijk ik Simon aan. 

'oke dan.' zucht Simon en Cyla, Liza en ik juichen hard.

Blijkbaar kan ik goed schrijven als ik me op school verveel dus hier een nieuw deel :)