POV Simon
Wanhopig roep ik om dokters en een paar mannen rennen snel weg. Zodra Lila buiten bewustzijn is verdwijnt de tijger maar voor de mannen iets kunnen doen worden ze vastgegrepen door mijn mannen. Zodra de dokters er zijn ren ik naar Lila en kijk of alles goed is met haar. Een tweede dokter tilt haar op en als ik wil volgen word ik tegengehouden. 'Regel jij die mannen maar.' Zegt de vrouw boos knikkend naar de twee mannen. Boos grommend stap ik op ze af en sleur ze, letterlijk, een cel in. Twee mannen laat ik alles van ze afnemen en ze krijgen van ons simpele kleren. En dan begint het wachten. Die tijger! Waar de hel kwam die vandaan? Was het Cyla? Of misschien Lila? Spookt het door mijn hoofd.

POV Hope
Huilend en snikkend lig ik op de grond, opgerold tot een balletje. De pijn die Cyla voelde maar vooral de pijn van binnen die Lila voelde maken me misselijk en zorgen dat ik niks anders meer kan dan huilen. Liza kwam even lang om te vragen hoe het ging en zit nu naast me, al een paar uur. 'Sttt rustig maar meisje' probeert ze mij te sussen, en het werkt een beetje. Opeens voel ik de drang om dat nieuwe meisje te helpen, maar ik weet miet waarvan. Ik probeer het te negeren maar het is te sterk. Liza ziet meteen mijn spanning en vraagt wat er is. 'Dat nieuwe meisje, ze gaat heel veel pijn lijden maar ik weer niet waardoor.' Breng ik met moeite uit voordat ik moet overgeven omdat ik me tegen de drang verzet.

Liza rent snel weg en roept een ander meisje om mij te helpen. Het meisje probeer me rustig te krijgen maar het werkt niet. Al gauw val ik weg in het donkere niets van bewusteloosheid

POV Liza
Onderweg roep ik mijn zus, door een bepaalde steen kan ik contact leggen met mensen hun geest, en ik zend een bericht naar Simon, simon hope kon maar net de drang weerstaan om Lila te redden maar ze weet niet van wat! Begrepen antwoord hij terug en ik verbreek het contact. Een paar seconde voordat ik de ziekenzaal binnen zou stormen rent mijn zus Lisa langs mij heen en gooit de deur al open. Gespannen kijk ik naar Lila maar ik zie niks wat wijst op wat haar pijn zou kunnen doen. Ik trek net mijn mond open als Lila opeens begint te gillen en begint te kronkelen. 'Hou dat kind stil!' Gilt Simon terwijl hij zelf allerlei dingen meet.

'Wat the..' Begin ik maar mijn zin word afgekapt als Lila opeens ijs blauwe ogen krijg en een vreemde stem komt uit haar mond. 'Gegroet rebellen. Ik ben Leferia. Ik ben ook de witte tijger die Simon zag en ik kom uit het kristal om de nek van Lila' en weg is alles weer. Verbaast opent Lila haar ogen en meteen rennen alle doktoren naar haar toe. 'Gaat het?' 'Heb je een rare vlek in je ogen?' 'Wat kan je je herriner... Mevrouw mag ik u een vraag st... Waar hebt u het kristal vandaan wat u draagt?' Dat word er allemaal tegelijkertijd naar haar toe gegooid en iedereen is zo druk met haar dat niemand ziet dat Cyla wakker is geworden en verbaast om zich heen kijkt. Rustig wenk ik haar en stilletjes volgt ze mij, ook al weet ik dat dit niet mag.

Ik loop met haar achter mij aan naar een van de vele tuinen in de grotten. Als we er aan zijn gekomen ga ik op een bankje bij een meertje zitten en klopt naast me. Zo zit ik een uur te wachten tot zij wil praten. Uiteindelijk stelt ze een vraag en start daarmee het gesprek. 'Liza waarom was iedereen zo druk om Lila?' Vraagt ze met een klein stemmetje wat duidelijk laat zien dat ze nog steeds erg geschrokken is. 'Weet je nog wat er is gebeurd voor je daarnet wakker werd.' Vraag ik kalm. Zacht knikt ze. 'Die witte tijger werd blijkbaar opgeroepen door Lila, en de doktoren willen graag weten hoe dat kan want vlak voordat jij wakker werd begon de tijger, Leferia, via Lila te praten.' Zelfs ik vond dit raad klinken, en ik zei het zelf! Maar toch lijkt zij het te snappen.

'Wat gaat er nu gebeuren?' Vraagt ze en ik merk dat ze bijna moet huilen maar niet getroost wil worden. 'Nu gaan we Lila trainen en kan ze mee op missies.' Antwoord ik en rustig sta ik op. 'Kom je? Anders dan vallen ze de stad aan omdat ze denken dat we ontvoert zijn, grap ik. En na die grap vult een mooie giechel lach de grotten.