"Danielle! Dani! Je bent er weer!" Zijn voetstappen gaan over in geren als Deniz zijn vriendin weer ziet. Hij had haar enorm gemist, ook al was ze maar een week weggeweest. Danielle, die voor de deur van Mr Golds winkel staat, kijkt hem met een brede glimlach aan. Ze was bruiner geworden door de vakantie, dat is zeker.

"Deniz! Het was zo leuk!" Klinkt het antwoord, terwijl de twee vrienden elkaar omhelsen. "Ja? Heeft je moeder nog steeds spijt dat ze toestemming gaf om op vakantie te gaan?" Enthousiast kijkt hij haar aan. "Nee. Ze heeft er tóch nog van genoten. Het is pap gelukt haar te laten ontspannen en Roland was voor het eerst eens niet irritant. Echt. We hadden plezier en geen een keer ruzie! Het is een wonder," ratelt ze, "Het eten was ook perfect, alles was perfect. En kijk eens wat ik kan!" Ze doet haar hand open en er verschijnt een zwarte roos, die zweeft boven haar hand. Ze kijkt Deniz trots aan.

"Dani, wauw!" Zegt hij oprecht bewonderd, kijkend naar de roos. Hij had eerlijk gezegt niet verwacht dat dark magic ook voor zulke mooie dingen kon zorgen. "Zullen we dat aan Ava laten zien?" Stelt hij dan glimlachend voor. "Ik zou wel willen, maar ik ben bang dat Ava boos wordt als we haar storen, terwijl ze leest," mompelt Danielle grinnikend. Ze laat de roos verdwijnen. "Kom op, gewoon die winkel in gaan. Tenslotte heeft ze jou ook een week moeten missen!" Probeert hij haar te overtuigen. Danielle doet alsof ze nadenkt en kijkt Deniz sirieus aan. "Alsjeblieeeft?" Zeurt hij, trekkend aan haar arm als een klein kind. "Best, maar als wij worden vermoord door betoverde boekenkasten, is het niet mijn schuld," zegt ze dan lachend. Deniz zucht grinnikend, "Aye. Het is dan wel weer mijn schuld," en trekt haar mee de winkel in.

Als ze de winkel binnenkomen, loopt Deniz bijna meteen naar de balie. Danielle kijkt hem even vreemd aan, grinnikt en loopt dan naar een tafel, die in de hoek van de winkel staat. "Ava?" vraagt ze zacht aan degene die op een stoel aan de tafel zit.

Ava kijkt op van haar boek en ziet er geïrriteerd uit. "Moet dat storen nou echt? Altijd als ik lees! Ik was net bij het spannendste stu- Danielle!!!" Haar geïrriteerde toon is meteen weg als ze opmerkt wie er tegenover haar staat. "Hallo, Ava!" Danielle grinnikt vrolijk. Ook met Ava begint ze te praten over de vakantie.

De lichten in de winkel beginnen opeens te flikkeren. Ava en Danielle kijken verbaast op. "Kom op Gold. Je had het beloofd! Dat jij nou toevallig Gold heet, betekend niet dat ik mijn zilver niet hoef te krijgen, we hadden een deal!" Klinkt de stem van een gefrustreerde Deniz.

Danielle schiet in de lach en loopt naar de balie waar Deniz geïrriteerd naar Mr Gold kijkt. Mr Good zelf kijkt Deniz heel onschuldig aan. "Deniz...relax. Hij zit wat te plagen," grinnikt ze. Ava daar in tegen lijkt het niet zo leuk te vinden. "Laat mijn vader met rust!"

"Ava, rustig maar. Ik had een afspraak met Deniz en Danielle heeft gelijk. Ik wilde gewoon even kijken wat de reactie van Swan zou zijn," zegt Mr Gold schijnheilig. "Ik heet geen Swan...ik heet gewoon Deniz...," moppert Deniz. De lampen in de winkel knipperen en flikkeren, alsof er een stroomstoring is, die niet helemaal weet wat het wilt.

"Aangenaam kennis met u te maken, Gewoon Deniz," grapt Danielle. Deniz slaat zijn ogen ten hemel, maar er verschijnt een glimlachje op zijn gezicht. Dan kijkt hij Mr Gold aan. Die loopt weg, om vervolgens terug te komen met een klomp zilver. "Daar wachtte ik op, dankuwel, Gold" zegt Deniz tevreden. Hij pakt het zilver en wilt weglopen.
Ava is het er weer niet mee eens. "Betalen! Je moet mijn pa nog betalen!"

"Ava. Doe eens rustig. Ik heb al wat ik van hem wilde," zegt Mr Gold. Deniz grijnst zelfvoldaan naar Ava en loopt de winkel uit. Danielle komt niet meer bij en loopt Deniz achterna, nadat ze dag had gezegt. Na even volgt ook Ava maar wat aarzelend naar buiten. En natuurlijk, nam zij weer eens een boek mee.

De lampen waren gestopt met knipperen. Er was weer rust. En Mr Gold? Die keek hen na. De drie beste vrienden. Ook al leek het net niet zo. Ava, Danielle en Deniz kunnen niet zonder elkaar. Mr Gold fronst even zijn voorhoofd en kijkt naar zijn lichten. "Dat zijn geen kapotte lampen, dat was magie," mompelt hij nog, voordat hij weer verder gaat met zijn werk.

(Jup. Ik was sirieus van plan een boek te maken over OUAT met ons verhaal vriendinnetje NeomiNiesing)