Gespannen kijken we naar de jonge vrouw die een eind voor ons door de weide heen loopt. Zonder een aarzeling voelt ze aan wat de dieren nodig hebben. Een klopje op hun nek, een kroel achter hun oren, een aai over hun vleugels.
En de dieren accepteren haar aanraking zonder probleem, ze zoeken haar juist op, zoals we hadden gehoopt.
De dieren die hun portie aandacht hebben gehad, verdwijnen weer als een schittering en maken plaats voor de volgende.

"Hoelang houdt ze het vol voordat ze moet rusten?" vraag ik, onze grootmoeder aankijkend.
Alle vier hebben we onze invloed uitgeoefend om Alora naar onze wens te vormen. En het is altijd maar afwachten of ze uiteindelijk het gewenste resultaat is geworden.
"Ze heeft geen menselijk voedsel nodig, noch slaap. Ik heb haar onsterfelijk gemaakt," zegt Nyx, de godin van de Nacht.

Alora ziet eruit als een nimf, met een slanke en gespierde bouw en overal de juiste rondingen. Haar lange zwarte haren benadrukken haar ivoorkleurige huid. Ze draagt een lange witte jurk die met een groen lint om haar middel gebonden is.
"Wat voor een karakter heeft ze?" vraag ik.
"Deze keer heb ik een ander karaktertype geprobeerd, Morpheus. Ze is vrolijk, leergierig en beleefd. Al houdt ze er meer van om de dieren op te zoeken dan dat ze uit zichzelf zal socialiseren met de gewone bedienden," legt Phantasus uit.
Hij mocht de karaktereigenschappen van Alora uitzoeken en we waren al bang dat we weer een verwende meid, of juist een lanterfantende man zouden krijgen.

"Mijn invloed heb ik gebruikt om ervoor te zorgen dat ze geen angsten kent. Doordat ze nooit slaapt en geen dromen of nachtmerries kent, maakt ze ook geen verschil tussen beide soorten wezens," vertelt Phobetor. Als God van de nachtmerries wilde hij er zeker van zijn dat ze niet alleen voor de fantasiewezens zou zorgen, zoals de normale bedienden wel steeds doen. Juist om die reden besloten we om zelf een nieuw wezen te maken, want nachtmerriewezens die hongerig zijn, zorgen voor een chaos in het droomrijk.
"Zo te zien lijkt ze net zoveel van jouw dieren te houden als van die van Phantasus," zeg ik met een glimlach.
Waarop mijn beide broers en grootmoeder knikken. Tot zover lijkt het goed te gaan vandaag. Hebben we dan toch eindelijk de perfecte bediende gemaakt?

Als we na haar toe lopen, valt het verschil in de wezens pas goed op. Het lijkt het alsof we terecht zijn gekomen in een combinatie van een prettige fantasievolle droom met een vreselijke nachtmerrie. Wat op zich ook wel logisch is.
Er staat een regenboog kleurige eenhoorn naast een groot wit edelhert, terwijl de vlinders en vogeltjes om hen heen vliegen alsof ze uit een sprookjesboek komen.
Maar aan de andere kant van de eenhoorn staat zijn nachtmerrie versie. Met vlijmscherpe tanden, een rode bloederige vacht en onrustige vlammen in de plaats van zijn staart en manen. Zwart teer druipt tussen zijn tanden door.
Maar ook al schraapt hij ongedurig met zijn hoeven, toch blijft hij geduldig wachten tot het meisje klaar is met een ander wezen.

Achter Alora verheft zich een gigantische aardworm van wel twintig meter lang en twee meter breed. Hij torent ver boven de rest uit en laat onder het wachten zijn vele rijen tanden knarsend ronddraaien in zijn bek.
Ondertussen is het meisje met een ander droomwezen bezig. Voorovergebogen kriebelt ze de buik van een hellehond. Zijn zwarte geschubde huid bevat kleine stekels met langere stekels die midden over zijn rug lopen. Zijn beide hoofden hebben hun tong uit hun bek hangen, terwijl ze genieten van de aandacht.
Ineens springt hij rechtop, waarop beide hoofden haar een lik op haar wang geven en dan verdwijnt hij, slechts een schittering in de lucht achterlatend.

Als ze lachend rechtop gaat staan, vliegen de vlinders naar haar toe en verdwijnen kort nadat ze op haar huid gaan zitten en ze tegen hen fluistert. Hierdoor lijkt het alsof ze zelf schittert in het heldere licht.
Voor sommige droomwezens is een enkele erkenning al voldoende om zich te voeden met aandacht, andere hebben meer nodig dan enkele woorden.
Normaal voeden ze zich met de aandacht die ze van de mensen krijgen in een fantasievolle droom of nachtmerrie. Maar tussendoor wachten ze in deze weide, tot ze nodig zijn en door ons gestuurd worden. En als ze voor die tijd hongerig worden, zorgt Alora voor de nodige aandacht.

Nu hij eindelijk aan de beurt is, doet de vlammende hengst meteen een paar stappen vooruit, waarbij hij zijn hoofd buigt en haar op een haar na mist met zijn hoorn.
"Voorzichtig Bandit," zegt ze zachtjes tegen hem, waarop hij zijn hoofd haast in schaamte lijkt te buigen.
"Maak je geen zorgen, je hebt me geen pijn gedaan. Maar we willen ook niet dat je andere pijn doet of wel? Wat ben jij een mooie jongen zeg," murmelt ze, haar handen door zijn vlammende manen halend.

Lachend zie ik hoe Phantasus een gezicht trekt, alsof hij zich voor stelt hoe de vlammen zijn eigen hand zouden verschroeien als hij zijn handen erin zou steken. En waarschijnlijk zullen ze dat ook doen.
Mijn eigen invloed heb ik gebruikt om ervoor te zorgen dat ze naast de onsterfelijkheid die Nyx haar heeft gegeven, ook niet gewond kan raken. Hierdoor is ze één van de machtigste bedienden die onder de Goden leven, maar hier zal ze zich nog niet van bewust zijn tot we haar meenemen om haar aan de andere Goden te laten zien.
Door ons gelach lijkt Alora zich pas te beseffen dat we er zijn. Met grote ogen geeft ze de hengst nog een klopje op zijn schoft, waarna ze naar ons toe komt lopen.
Bandit draaft als een schoothondje achter haar aan en snuffelt aan Phobetors hand.
"Meesteres, Meesters, mijn excuses dat ik niet meteen naar u toekwam," zegt ze met een gebogen hoofd en zachte stem.
"Alora, had je niet ook nog een paar nieuwe bediende in de weide, die je zouden helpen met de dieren?" vraagt Nyx.
Nu kijkt ze Nyx recht aan en verschijnt er een ondeugende twinkeling in Alora's grasgroene ogen.
Haar spleetvormige pupillen zorgen ervoor dat je een ongemakkelijk gevoel krijgt als je haar langer aankijkt.  Ondanks dat we haar zelf hebben gemaakt, voelt het vreemd.

Alora kijkt over haar schouder naar de grote aardworm die ook dichterbij is gekropen.
"Die waren er wel, maar de droomwezens waren er niet zo tevreden mee, vooral de nachtmerriewezens niet," zegt ze, waarop de aardworm een harde borrelende boer laat en zijn tanden weer het knarsende geluid produceren.
"Skouliki, kom eens hier jongen. Er zit iets tussen je tanden," zegt ze, waarna de aardworm zijn gigantische hoofd laat zakken.
Zonder angst steekt ze haar arm in zijn bek, niet lettend op de vlijmscherpe rondrazende tanden die haar arm wel raken maar niet verwonden. Met een ruk trekt ze iets los en kijkt afkeurend naar de bloederige voet die ze vast heeft. Deze houdt ze vervolgens Bandit voor, die hem in een enkele hap naar binnen werkt.

Haar rode vingers aflikkend kijkt ze Nyx met een brede grijns aan. Haar roofdierachtige tanden vallen nu pas op, wat een groot contrast is met de onschuld die ze verder uitstraalt. Ook hierbij is een compromis gesloten tussen een fantasievolle droom en een nachtmerrie.

"Zonder voeten rennen ze niet zo snel Meesteres, maar ze smaakten wel heerlijk," zegt Alora met een giechel.
Nyx kijkt ons opgelucht aan. "We weten in ieder geval waarmee we haar kunnen voeden als beloning, ook al zal ze geen honger kennen. Maar gefeliciteerd jongens. Het is jullie eindelijk gelukt. Ook al is ze een monster, ze is perfect. Mijn complimenten."