21. Licht als een veer
Licht als een veer
De pijn in mijn hoofd neemt af, verzacht van stekend naar verdoofd. Alles lijkt zoveel rustiger, zoveel mooier. Ik kijk verwonderd om me heen, genietend van de zonnestralen die mijn wangen kussen. De wolken in de helderblauwe lucht zijn net wollige schaapjes, rustig aan de hemel voorbij schuivend onder invloed van de warme bries die mijn haren lieflijk wegblaast. Ik voel het groene gras onder mijn trillende vingers. Een beverige glimlach vindt zich een weg op mijn gezicht. Ik zucht tevreden en laat mijn hoofd tegen de bast van een eikenboom rusten. Naarmate de tijd verstrijkt, worden de beelden van mijn omgeving waziger. De afzonderlijke grassprietjes vervagen tot een groene massa, de bomen verdubbelen tot een woud. In mijn ooghoeken zie ik glanzende sterren mijn blikveld binnentreden. Ik voel me licht als een veertje, alsof ik zo weg zou kunnen zweven met de wind, maar als ik probeer om te vliegen, zijn mijn armen zo zwaar als lood. Mijn ademhaling verslapt als meer en meer sterren om me heen verschijnen. Ik voel de neiging om mijn ogen te sluiten, alles te laten gaan. Een loom gevoel verspreidt zich door mijn lichaam, waarna ik wegzweef van mijn bewustzijn. Eindelijk.
Bạn đang đọc truyện trên: AzTruyen.Top