In mijn schaduw en de schemer van de bar lijkt het bier donkerder dan amber. Ik drink mijn glas leeg in één teug. Op de bodem glinsteren enkele druppels als uitdovende vonken.

Voor de afwisseling bestel ik twee cocktails. Ik ken elke mogelijke smaak van alcohol. Elke kleur. Hoe ze je verleidt. In vuur en vlam zet en uitdooft. Alcohol is een muze, een sirene. Ze zingt en bekoort me in de schaduwen van bars. Ik laat me bekoren, ook al zie ik haar tanden.

De cocktail is bloedrood. Rood als het bloed van Abel op de grond. Rood en dan bruin en dan een vlek en dan niets, maar ik zag het nog. Ik zag het en ik herinner me mijn hand op zijn wang, hoe mijn huid tintelde, hoe hij bloed spuwde op de grond, hoe hij naar me keek, maar me nog steeds niet zag.

"Kaïn!" riep mijn moeder.

"Kaïn!" riep mijn vader. "Waar is je broer? Wat heb je gedaan?" Ze keken naar me, maar zagen me niet, luisterden niet.

Ik luisterde altijd naar hen, maar niet meer. Nee, ik haal de was uit mijn oren en hoor de sirene in mezelf zingen. Ik luister alleen nog naar haar, want zij is de enige die me ziet en naar me luistert. Ze nodigt me uit met wijd open armen en ik stort me in het amberkleurige water. En ik val nooit te pletter op glazen, op een spiegel die me alleen toont wat anderen zien, want er is altijd meer water, water dat me toont wat ik zie.

Ik verdrink die andere beelden en stemmen en spuw ze uit over voetpaden en bloemen en toiletten en vloeren. Ik verdoof ze met pijnstillers die mijn brein dof maken tot het stikt. Verdrinkt.

Ik vergeet wie Kaïn was. Ik ben Kaïn niet, die man niet.

De sirene zingt en haar bloedrode tanden glinsteren. Ik luister en zij omhelst me. Ze warmt mijn botten, sust de trillingen van mijn hand.

Ik drink tot ik warm ben en niet meer tril. Tot ik vergeet dat ik ooit een man was. Tot amber zwart wordt en ik alleen nog de sirene hoor zingen.

Nooit luisterde ik zo gretig.

***

Noot van de auteur: Deze tekst was geschreven voor mijn schrijfclubje (als iemand daar ooit interesse in heeft, stuur me een berichtje) bij de opdracht "Nooit luisterde ik zo gretig". Ik wilde in de eerste plaats over een alcoholverslaving schrijven, maar er zitten ook wat Bijbelreferenties in (ietwat aangepast) en impliciete transgenderrepresentatie, al kun je het ook anders interpreteren.

Ik ben zelf niet zo zeker, maar ik heb positieve feedback gekregen op de tekst als geheel en hoe ik de dingen verwoord. Vergeet niet om me te laten weten wat je ervan vindt!