Bu gece
kafamın sol yanında
seninle çocukluğumuzdaki gibiydik
Eskice bir salıncakta yanyana ve daha yükseğe uçmak istedik
Biliyor musun sevgilim biz seninle doğmadan önce tanışmıştık
Ne tesadüf ki saçlarımızda İnşa ettiğimiz Bahçemizin
arkasında kurduğumuz o salıncağı unutamıyorum
Bu gece geçmişte takılmak istedim...
Kararsız kalmak...
Bir şeylere şifre koymak...
Çabam senin gidişindeki izleri keşfetmekti
Yana devrilmiş  ağaçların arasında fırtınaya yakalanmamak imkansızdı
Bana Yıldırım düştüğünde arkana bakmıyor gibiydin
Bu işin sırrı neydi sevgilim ?
Bir insan nasıl katil olabilirdi?bilmiyorum
Bana öğretmeden beni öldürmeni ayıpladım
Ölen sadece benken bile bedenim şifrelerini yaşatıyordu
İntikam almak için geç kaldım sanırsın
Oysaki sıcak kalmaya alışmış kanım bile soğudu benim
Derin kuyularım saklı kafamın sol köşesinde
Hafızamı kaybedemiyorum
Bu nasıl bir vicdansızlık
Beni öldürüp de zihnimi sağ bırakmak nasıl bir insafsızlıktı
Yanak çukurların beni esir aldığında nerdeydin?
Orası şimdi bir hapis gibi sevgilim
Bir savaş mağdurunun toprak altındaki inleyişi gibi düşün bu söylediklerimi
Yeraltındayken senin yeryüzünde benim için kazdığın kuyulardan buldum yolumu
Göğe ulaşmam yakındır
Çocukluğu ölmüş bir kadının Bileklerinden kesilmiş topraklarını
Oradan oraya savurması cesurca bir hamle gibi
Gözünü gözyaşıyla dolduran timsahlarını yakalamam an meselesi
Senin için adamlarımı tuttum saçlarından
Sürükleyerek yürümeye başladım
Göğe yükselmem yük meselesi
Sana yetişmek için savaş vermem bir duruş silsilesi
Ama unutma sevgilim
Savaşın galibini öldürmek için geç kaldın
Doğamadan öldürdüğün birini selamlamak zor iş
Şimdi tek yapman gereken kapıda hazır kıta beklemek
Yasını tuttuğun ölünün canlı kalan intikamından korkmak senin için tek çare
Belki bu çaban yasımı sonlandırır da ölen viraneler dirilir
Kim bilir
Bu kıymetli bir deneydi sevgilim
Seninle kaybettiğim bedenimi senden aldığım parçalarla yeniden kazanmak
Güzel bir ihtimaldi
Vahşice söküleni kendimden dikmeye çalışıyorum
Kan görmeye alışkınım sevgilim
Sen giderken döktüğüm kanlı yaşlara sayalım
Ki ben usul usul kanadıkça
Öfkemin rengi de yatışsın
Ölmeden yaşamaya alışsın...