Zamanın içinde dolaşan bir gezgin gibiyim
Gemisi rotasını şaşırmış
Ve
Gözlerinin ortasındaki karaya oturmuş

Karanın etrafında gizli harita işaretleri
Hepsi okunmuş

Kirpiklerinin oluşturduğu yelken
Dudaklarındaki rüzgarların emriyle beni sana ulaştırmış

Düşündükçe hak verdim sana
Gözlerin senin tahtındı
Bir tahta iki yönetici sığmazdı

Yere düşmeliydim yeniden sana yükselmek için
Bu düşüş  benim vuslatıma benziyordu
İşin ucunda senin cemalini daha net görebilmek vardı

Sen De çaktırmadan gözlerinde girdap kurmuştun
Ağladın
Sürmelerin, gözlerindeki siyahlığın devamına benziyorlardı

Düşüşüm yolunu senin yaşlarının verdiği karanlıkla bulabilmişti
Bu yüzden sen hem karanlığım hem De ışığım olmuştun

Kalemim, gemin rotasını şaşırdığında kurumuştu
Düşerken akan siyah damlalarını ödünç almıştım
Sözlerimi Yine sana gönderebilmek için ihtiyacım vardı onlara

Sözlerim, yerdeki zelil bedenimden önce ulaşacaktı senin gözlerine
Hasbihal edecek hasret giderecektim

Huzurundan beni kovsan da kovmasan da
Son dakikalarım da olsa
gözlerinle karşılaşma ihtimalim nefesimi kesiyordu

Sırf gözlerin benim manzaram olabilsin diye
Yurdumu Göklere kurmak istedim

Ruhum bir an önce topraktan kurtulmalıydı sana kavuşmak için
Bu yüzden ölüm saati geldiğinde bedenimi toprağa bırakıp da
Ruhumu senin gökteki varlığına emanet etmek için zaman kolluyorum

Ölüm daha bir sevimli geliyor tüm bunları düşündükçe
Kefenimi bile kir içinde görüyorum
Toprak beni ayrılık tozuyla kirletmeye devam ettikçe

Gökyüzünde saklı aşk sağanaklarının altında yıkanmayı bekliyorum

Bekleyen aşığı oynuyorum
Rolüme De aşık oluyorum bir anda
Kopamıyorum....