Deniz bugün eskisi kadar siyah sen maviyken
Bir gidişin gelişe olan öfkesi gibisin Nasıl da gidiyorsun hiç çekinmeden Bu yol seninle birlikte dikenlerle doldu
Gözlerimden mavi yaşlar aktıkça herkes deniz sandı
Tuzlu ve kızgın bir deniz aktı kirpiklerinden
Ben suyu sahiplendim
Ana kucağındaki bir bebek kadar nazikçe okşadım
Buharlaşmadan hemen öncesiydi
Kâinatın payına boğulmak düştü senin  nefesinden
Evrene inat karanlık tarafımı seninle doldurdum
İşte buna nefesin içindeki nefessizlik diyorum
Usul usul boğan bir havasızlık ki sorma
Nasıl da yakıyorsun canımı
Şimdi tüm şarkılar ağlatacak bu denizleri
Gözyaşlarımız öyle bir karışacak ki birbirine
Her tarafta  buram buram biz   kokmaya başlayacağız
Fazlaca cesuruz
Kainat bu cesaretin içinde yönünü sana döndürürse
Aynalar senin için cilalayacak bedenlerini
Daha net aksedeceksin bana sudan daha erken
Ondan daha önce yüzeceksin benim gözlerimde
Ben senin gözlerinin karanlığında gezinirken...