Bir kuruntu geçirdim içimden siyahlarla kaplı
Bir kurum gibiydi işte
Fotoğraflarımda siyah lekeler bırakan
Gamzelerinin açılmış çukurlarında boğulmak için fırsat kollayan
İçimdeki alevleri körükleyerek harlayan
Uçurum sobasının borularını tıkayan bir karaltıydı bu
Son kez de olsa Aşktan bir nefes çekip
Sigaranın siyahi tarafını tüttürüşümüzle eşdeğerdik
Kara melek aşkımızın canını  almaya geldikçe
Eridik
Sen
Ölümün ellerinde Kömürleşmeye yüz tutmuş
Kararmış güllerin efendisiydin
Dumanın içinde siyah kuklaları oynatıp da
Kaderimizin çizgisini değiştirmiştin
Seninle içtiğimiz son kadehi zemine fırlatalım
Yudum yudum içtiklerimiz
Göz pınarlarımızdan sızsın
Bir saniyeliğine de olsa
Dudaklarımızı bir ölüm sessizliği alsın
Buna geceye karşı ölmek diyelim sevgilim
Suskunca ve ateşini geceye armağan eden karanlığın ölümü
Biz aşkı yaşarken içimizdeki geceyi öldürdük
Gece de gündüz gibi artık
Karanlık tek bir taraf kalmıyor bedenimizde
Aşkımız bedenimizdeki karanlıkları temizledikçe
Gelecek gülümsüyor bize sessizce...