Bugün gördüm
Gözlerinde gömlek düğmeleri gibi iliklenmiş gözyaşlarının akışını izledim

Sanki ben sadece bir ekran sen ise sadece bir oyuncuydun
Sen beni izlemekten yoruldukça nöbet sırası bana geliyordu

Beynime söz geçiremiyorum
Aldığı sevda dozunu aştı
Sen aklımdayken uyuşuyorum
Körkütük sarhoş muyum bilmiyorum

Senin ağladığının hesabını hangi sofradan sormalıyım ?
Aç kalmış ayrılık kurdunun doyduğunu görmedi bu gözler

Artık ucum bucağım yok
İçim sıcağım yok
Sana ait sancağım yok
Bu hükümranlık kaybedildi...

Sana hükmeden bir ayrılışın türküsünü söylemeye başladım...

Belki o zaman gözlerindeki gömleklerin tekrar çözülür
ve ben
o çözülen düğmelerin altında yıkanırım
Sen ise sadece göz kapaklarını giyindiğini zannedersin

Bu akıştan sonra "yaş"larım derin kalacak
Seni kirpiklerine kadar giyindikçe yaşlandığımı hissediyorum...

Kim bilir belki de aynı göze baş koyarız
Buna bir ömür verilir
Ömrümüz geçene kadar düğmeler uğrunda serilir
Belki de farketmezsin
Ben farkederim...

Yaslanırım kalp yastığının kavislenmiş köşesine doğru
Usul usul acıyarak ve
Galiba acıtarak...