Mesafelerin en aşktan yerindeyken atlıyorum
Şiirlerin içine

Önümde uzunca bir yol var
Kaldırımların arasında
Derisine kadar dikenlerine batmış bir çiçek büyüyor

Yaralı bir tohumdan
Kana bulanmış yazılar düşüyor mürekkep niyetine

Kalem kabuklarını kaldırıyor bu satırların
Daha iyileşemeden bir yenisini yazdırıyor

Bir kuşun kanatlarından yakalıyorum ilham perilerini
Sonra sen
Aşkın evcil tarafını vahşileştiriyorsun

Keskin bakışın belki de küskün bir aşkı barıştırıyor harflerin tesiriyle...

İzin çok keskin sevgilim
Gözlerimde aldığın yolu bir bilsen
Kirpiklerimin üzerinde uykuya dalmak için verirdin tüm savaşını

Senin için hiç uyanmamak üzere uyurdum
Seni gözlerimin üzerine giyinirdim aşk niyetine

Ki giyindim
Aşkı tenimden önce tüm ruhuma yaşatmak için
Ve
İçin için bir tek sana yanmak için...