Sen baharın ortasında bir cemre gibi  düşüyorsun aklıma
Mevsimleri üşütüyorsun sevgilim
Donuyoruz...
Sonra da bir kere gülümsüyorsun
Sadece bir kere
Ve
Sen güldüğünde bahar kışa dönmeye cesaret edemez hale geliyor
Mevsimleri kızdırıyorsun sevgilim
Her şey sana fazlasıyla kızgın
O sırada ölüyoruz
Saniyeler içinde
Ve
Sırra kadem basarak
Eksiliyoruz görüntülerimizden
Anlık da olsa bir şiire dönüşüyoruz
İlhamlarımız donmadan
Ve de erimeden
Çabucak kaleme alıyoruz birbirimizi
Her şey çok hızlı
Her şey bir anda uçup da gidecekmiş gibi sıyrılıyor ellerimizden
Acele etmezsek kopacağız birbirimizden
Koparacaklar tümcelerimizi...