De rode zaal hebben ze vrij letterlijk genomen. Elke stoel is rood bekleed en de muren zijn bruin met rode muurtapijten. Er zijn tientallen stoelen en zo te zien zijn wij één van de eersten. Ik wil naar voren lopen om vooraan te zitten, zodat we helemaal niks missen van de introductie, maar Zoë heeft andere plannen. Ze liep ver voor ons uit en heeft besloten om op een stoel te gaan zitten in de zesde rij, aan de buitenkant. Bijzonder, maar ik ga wel naast haar zitten. Ik zit liever naast iemand die ik half ken dan naast een complete vreemde. Will en David zitten ook in de zesde rij, maar er zit ruimte tussen ons. In het midden is een pad gemaakt om ervoor te zorgen dat er mensen in en uit de zaal kunnen lopen. Dit geeft mij de kans om Zoë beter te leren kennen.

Ik draai me naar haar om en maak oogcontact om duidelijk te maken dat ik haar aandacht wil, maar dat lijkt ze niet te waarderen.

'' Is er iets?'' vraag ik haar.

'' Ja en nee. Ja, er is iets en nee, omdat jij het bent,'' Zegt ze, terwijl ze haar hoofd van me wegdraait.

''Mag ik niet weten waarom je humeur zo slecht is? Dit zou juist een leuke dag moeten zijn met nieuwe ervaringen!,'' zeg ik. Ik leg per ongeluk m'n hand op haar been en met grote ogen kijkt ze naar mijn hand en rukt ze haar been onder mijn hand vandaan.

'' Sorry, daarvoor. Maar je mag best je slechte ochtend delen. Ik heb genoeg meegemaakt,'' Vertel ik haar om haar gerust te stellen.

'' Dat weet ik. Met zulke blauwe plekken heb je heus een verhaal, maar mijn verhaal is... die van mij op het moment. Ik heb tijd nodig om het te verwerken, oké?''

''Oké, maar één ding was sowieso verschrikkelijk vandaag. De vroege wekker!,'' zeg ik om de lucht te klaren en kennelijk werkt het. Ze moet heel hard lachen en zegt dan,

'' Dat was juist het beste van de ochtend, heerlijk. Ik ben er zelfs extra vroeg uitgegaan om nog wat boeken te lezen.''

Toen ze dat zei keek ze me eindelijk aan in de ogen. Haar donkere ogen sprankelen door haar pijn heen. Ze geniet duidelijk van haar vroege ochtenden.

'' Dat ga je me leren! Houden van vroege ochtenden, want dat lijkt me een zegen,'' Zeg ik met een idiote grijns op m'n gezicht

Ik zie haar mondhoeken een beetje omhooggaan, wanneer ze zegt,

'' Jij bent anders dan ik had gedacht, Caellum. Is het goed dat ik je bij je voornaam noem?'

'' Ja, dat is goed. Zoë, toch?,'' Dit is puur om haar te stangen, want ze weet dat ik haar naam weet. Ik ben benieuwd hoe ze reageert en wanneer ze met haar ogen rolt weet ik genoeg, missie geslaagd.

'' Je bent toch niet zo anders, kroonprins,'' zegt ze.

''Je plaagt me terug, hé. Alsnog wil ik niet dat je me zo noemt,'' Zeg ik terug. Ze moet me niet zien als de kroonprins, maar gewoon een vriend. Ik sta niet boven haar en niet boven alle anderen in de zaal. Al denkt iedereen daar vast anders over, omdat ik niet goed om me heen heb gekeken tijdens het gesprek. De directrice op het podium staart me aan en maakt iedereen duidelijk dat ook de kroonprins stil moet zijn tijdens het intro praatje.

Ik baal zo van mezelf nu. De eerste indruk is helemaal verpest, doordat ik te veel in het gesprek op ging. Echt dom, maar Zoë naast me vindt het geweldig. Ze kijkt me ondeugend aan en fluistert '' De kroonprins maakt geen goeie indruk op de eerste dag. Schrijf dat maar op in je dagboek of heb je die niet?''

Ze heeft gelijk, maar mijn dagboek is mijn geheim. Ik sla m'n armen en benen over elkaar en ik ben officieel klaar met deze dag.

᷈

Na de introductie worden we naar onze kamers gebracht. We hebben allemaal een eigen kamer en hoeven niet te delen. Zo kan ik dus wel af en toe tijd voor mezelf nemen en antisociaal gedrag laten zien. Het is wel jammer dat de kamers van de jongens en de meiden gescheiden zijn. Ik zou niet weten waar Zoë of andere meiden zijn na klassen en tijdens school ben je vaak bezig met opdrachten en praat je niet zo vaak over je eigen leven. David zijn kamer is toevallig tegenover me en hij kwam zonet bij me om over het bed te praten. Het is niet normaal om een tweepersoonsbed te hebben voor één persoon en het matras is veel beter dan die hij thuis heeft. Ik wist niet dat iemand zo enthousiast kon zijn over een bed en een matras. Ik heb hem wel uit mijn kamer gestuurd, omdat ik erg overprikkeld was door alle mensen en zijn hyperactieve bui. Ik heb meerdere uniforms mee, maar ook wat van m'n eigen pakken. Mijn bordeaux pak ligt boven met gouden accenten. Een zwart en een wit overhemd past erbij. Het is mijn favoriete pak en ik kan niet wachten om het te dragen tijdens het maandelijkse gala. Ik had niet verwacht dat we gala's zouden hebben, maar aangezien het academiegebouw een kasteel is, is het wel toepasselijk. Het zou ons leren beleefd te zijn en dansen zou nog wel eens van toepassing zijn in een toekomstige baan. Maar eerst hebben we een maand les, waarin de eerste week om de indeling gaat. Welke krachten hebben we en welke mythische energie hoort daarbij?