In het Koninkrijk der Elementen was er constante chaos tot de familie Grijs aan de macht kwam. Er was voor de vijfde magische eeuw geen controle over het Koninkrijk, doordat het wetboek vernietigd was. De elementen hadden dat gedaan.

Met elementen worden vuur, water, aarde en lucht bedoeld. Er was vierhonderd jaar lang geen balans te krijgen tussen de elementen. De eerste eeuw was de eeuw van het vuur. In deze eeuw ging het wetboek in vlammen op en woedden er velen branden. Mensen overleefden door water en natuur te beschermen met krachtvelden, maar de brandwonden waren niet alleen zichtbaar op mensen. Dieren stierven uit en de wilde natuur smeulde elke dag weer. Het maakte niet uit hoeveel natuurmagie er gebruikt werd, want het vuur stopte niet. Er werd gesproken over goddelijk vuur, omdat het blauw was en zelfs wit tijdens de ergste ramp van de eerste eeuw. De witte ramp was in het jaar 69 op 14 februari. 14 februari is één van de vier data, waarop het volk van het Koninkrijk der Elementen een herdenkingsdag heeft. Op deze dag worden de slachtoffers herdacht, waarvan alleen het hart nog over was. Alleen het hart werd niet verbrand door het witte vuur, wat ontstond na maanden geen vuur. Het kwam opzetten vanaf de kust en sloot velen mensen op. Magie beschermde de mensheid en gaf het de kans op overleving.

Vandaag is het 14 februari jaar 435 en sta ik, Zoë Lykos, op het aardeplein tussen honderden mensen, die nooit de witte ramp hebben meegemaakt. Het enige wat ik weet is het verhaal wat ik u net heb verteld. Allen wachten we op onze koning, die een toespraak hoort te geven tijdens de herdenkingsdag. Reyes Grijs kwam aan de macht zo'n 36 jaar geleden, nadat hij met de elementvechters aarde temde en alle andere elementen op de knieën kreeg. Zijn wetboek regeert en er kwam na ongeveer vierhonderd jaar vrede. Het compromis van het vredesakkoord is echter niet zo fijn en elke keer als ik koning Grijs zie, erger ik me aan zijn tronie. Zijn witte haar, dat achteloos naar de zijkant valt, zijn gebruinde huid en dat grote litteken op z'n nek. Ik zou wel nog een litteken willen toevoegen, maar dat zou me problemen opleveren. Die kan ik niet gebruiken, dus sta ik in stilte aan mijn haar te frunniken met mijn ogen gericht op het podium, dat speciaal gemaakt is voor vandaag. Het podium is zwart en er staat een microfoon op een standaard op. Dat is het dan ook, er zijn geen versieringen te zien. Er is wel een zwarte kaars te zien, die enorm groot is.

De menigte om mij heen gaat meer geluid maken, waardoor ik opzoek ga naar wat de aanleiding van dit rumoer is. Daar komt de koninklijke familie aan, wat gezorgd heeft voor al het rumoer. Ze zijn allemaal in het zwart gekleed en ze hebben een ernstig gezicht tijdens het betreden van het podium. Zo te zien is de koningin er ook met haar lange zwarte haren en groene ogen. Maar opvallendere is dat hun zoon, Caellum Grijs, achter de microfoon gaat staan met zijn ouders aan zijn zijde. Het oneerlijke aan hem is, is dat hij de perfecte combinatie is van de genen van zijn ouders. Zwart haar met witte lokjes ertussen, gebruinde huid en groenblauwe ogen. Zijn ogen zijn dan ook echt groen en blauw met een, op het moment, ijzeren blik. De kroonprins krijgt kennelijk meer verantwoordelijkheid dit jaar en ik ben benieuwd als hij het land net zo gaat besturen als zijn vader.

Caellum Grijs test de microfoon door er tegenaan te tikken en begint zijn speech.

''Hallo, volk. Fijn dat jullie hier vandaag zijn om de slachtoffers van de witte ramp te herdenken. Een zwarte dag in de geschiedenis van ons mooie Koninkrijk en een ramp, dat nooit meer herhaald mag worden in de toekomst als het aan ons ligt. Mijn familie is dankbaar voor de hedendaagse vrede, maar we zijn ook dankbaar voor de instandhouding van de traditionele herdenking van de oudste ramp. Ik roep u op om de slachtoffers voor altijd te blijven herdenken en het verhaal te blijven vertellen aan uw kinderen. Daarom steken mijn ouders, uw koning en koningin, een kaars aan ter nagedachtenis aan het offer van degenen, die voor ons zijn gekomen''

De kaars wordt aangestoken en iedereen om mij heen staat geëmotioneerd te kijken naar het tafereel. Daarna klinkt het volkslied en zingt iedereen luid mee, behalve ik. Ik ben geshockeerd door de speech van Caellum en de sprekende vergelijking ik kan maken met zijn vader. Zijn stem is dieper, maar het is dezelfde manier van praten. Afstandelijk en zonder emotie, net alsof het verleden hem niet boeit. Zo verliefd als het volk is op het koningshuis, zo gehaat zijn ze bij mij.

Het valt hopelijk niet op, dat ik niet meezing. Mijn ouders zouden niet blij zijn met mijn gedrag, maar ik kan niet achter zo'n speech staan. Ons koninkrijk hoort geleid te worden door mensen, die echt om ons geven. Het volkslied heeft het over liefhebben, maar daar is vandaag niks van te zien op het gezicht van Caellum Grijs. Ik ben nog altijd benieuwd waar de andere elementvechters zijn en hoe zij zouden leiden.

Het enige waar ik blij mee ben is het systeem dat koningin Reyes heeft bedacht. Al is dat systeem bedacht door om te kunnen gaan met het vredescompromis. Het vredescompromis is bedacht op 1 januari jaar 1 en heeft ervoor gezorgd dat er balans en regie is over de elementen. Dit compromis zorgt ervoor dat onze magie behekst is met mythische energie. Dit heeft gezorgd voor het bestaan van vele mythische wezens binnen in ons. Het systeem is bedacht door de koningin en bestaat uit verschillende stadia. Het eerste stadium geeft vrijheid voor de opvoeding van ouders, het tweede stadium is de kennisschool, het derde is de magieschool en daarna is het laatste stadium. Daarin krijg je een baan toegewezen van het koningshuis en doe je dat voor de rest van je leven. Natuurlijk mag je uiteindelijk stoppen, vanwege lichamelijke klachten. Dit noemt men het zwarte stadium, omdat het net voor de dood is. Dit is een door het volk benoemd stadium en nooit erkend door de koningin.

Ik ben dit jaar achttien geworden, wat betekent dat ik naar de magieschool mag. Dezelfde als de kroonprins.