*unedited*

De tuin was besneeuwd en het was magisch. Het was al weer een paar maanden geleden dat Violet achter het geheim van Stephan was gekomen en ze leerde hem met de dag beter kennen. Het was alsof hij haar echt begreep. Alsof hij precies wist wat zij voelde en andersom. Het was iets wat Violet nog nooit gevoeld had. En nu met het kerstbal in aantocht leek alles nog mooier en nog beter dan in eerdere jaren. Hij was er voor haar en zij was er voor hem. Ze hoopte dat hij haar mee zou vragen naar het kerstbal, het zou er niet eens raar uit zien aangezien iedereen nog steeds geloofde dat Stephan haar broer Lucas was.

'Violet!' riep Stephan achter haar terwijl hij naar haar rende.

Violet bleef stilstaan en voelde zijn armen om haar nek, en hoewel het koud was voelde het met hem aan haar zijde veel warmer.

'Heb je al een date voor het kerstbal?' vroeg hij terwijl hij om haar heen draaide en haar vervolgens naar een bankje leidde.

'Nee, hoezo?' vroeg ze speels.

Hij veegde de sneeuw van het bankje met zijn handschoen en legde er een deken op die hij van binnen meegenomen had. Ze nam plaats en sloeg haar benen over elkaar.

'Violet', zei hij terwijl hij op een knie voor haar in de sneeuw ging zitten. 'Zul je mijn date zijn voor het kerstbal?'

Ze lachte en moest haar hand voor haar mond houden om op adem te komen.

'Wat?' vroeg hij. 'Heb ik wat verkeerds gezegd?'

Ze giechelde en pakte zijn hand vast. Ze trok hem overeind en zei giechelend:

'Dat is niet helemaal hoe ik mij het had voorgesteld.'

Hij trok een pruillip en ze giechelde opnieuw.

'Maar ja, ik zou je graag vergezellen naar het kerstbal.'

Nu was het zijn beurt om te lachen. Hij kwam naast haar op het bankje zitten en sloeg een arm om haar heen.

'Dus', begon hij. 'Wat zijn we nu? Een stel?'

Ze lachte. Dat kon natuurlijk niet, of in ieder geval niet publiekelijk. Maar diep in haar hart wist ze dat dat het gene was wat ze wilde. Ze wilde met hem zijn. Met hem en niet met iemand anders.

'Ja', antwoordde ze terwijl ze een kus op zijn wang drukte. 'Maar voor ieder ander zijn we gewoon broer en zus.'

Hij lachte en kwam overeind.

'Kom', zei hij. 'Het begint donker te worden.'

Ze giechelde en kwam ook overeind. Ze vouwde de deken op en vervolgens pakte ze zijn itgestoken hand vast.

'Dit is fijn', zei ze terwijl ze tegen hem aan leunde. 'Maar we moeten snel uitvinden wat er met mijn broer gebeurd is, want dan kunnen we misschien openlijk samen zijn.'

Toen ze dat zei had ze nog geen idee hoe slecht het zou zijn, en wist ze nog niet dat zodra ze het zou weten ze liever met deze ontwetendheid had willen leven...

Met een stralende glimlach op haar gezicht kwam Violet haar kamer in. Sasha zat daar al en keek haar verrasd aan.

'Wat is er zo leuk?' vroeg ze terwijl ze overeind kwam.

'Je raadt nooit wie me naar het kerstbal heeft gevraagd!' riep Violet uit.

'Stephan?' vroeg Sasha terwijl ze naar haar vriendin rende.

Violet knikte en Sasha omhelsde haar.

'Ik vind het zo leuk voor je!' riep Sasha terwijl ze Violet los liet. 'Kom, we moeten ons voorbereiden.'

Het was twee weken later en die avond was het kerstbal. Violet en Sasha renden heen en weer door Violet's kamer en elke jurk die ze uit de kast trokken was het net niet.

'We hadden toch gezegd zeker drie maanden van te voren te beginnen met het uitzoeken van een jurk?' vroeg Sasha vanaf de ene kant van de kamer.

'Ja', antwoordde Violet vanaf de andere kant terwijl ze twee jurken uit de kast trok. 'Maar we zijn zo goed in dingen uitstellen dat het er nooit van komt.'

Sasha lachte en trok op haar beurt ook twee jurken uit de kast en beiden liepen ze naar het bed.

'Dit is onze top vier jurken', zei Sasha terwijl ze de vier jurken naast elkaar op het bed legde. 'Dus, welke wil jij aan?'

Violet beet op haar lip. Ze wilde er perfect uit zien voor Stephan, maar ook niet te perfect want dat zou opvallen.

'Ik zou die zwarte met glitters doen', zei Sasha.

Violet knikte, maar twijfelde nog. Het zou wel passen bij haar stijl en bij wat ze de afgelopen jaren gedragen had. Ook zou het niet uit de toon vallen bij het jaarlijks familieportret. Maar ze wist het niet. Ze vond het misschien een beetje saai.

'Oké, doe ik', zei ze terwijl ze de jurk van het bed haalde. 'Doe jij dan die rode?'

Sasha lachte en tilde de jurk op.

'Denk je niet dat hij een beetje kort is?'

'Nee, zeker niet', zei Violet terwijl ze zich omdraaide. 'Doe hem aan, dan kijken we hoe het staat.'

Sasha knikte en haastte zich naar de aangesloten badkamer van Violet om haar jurk te passen.

Sasha liep door de gangen van het kasteel. Haar hakken tikten op de grond. Haar haren had ze opgestoken en ze droeg de rode jurk die Violet eerder die dag voor haar gekozen had. Het was bijna tijd voor het kerstbal, maar ze moest nog een ding doen voordat ze daarheen zou gaan.

'Nathalia?' vroeg ze terwijl ze een verlaten gang in dook.

Een volwassen vrouw van achterin de twintig stond in de gang. Ze droeg een donkerblauwe off-the-shoulder vloerlengte jurk en haar bruine haren vielen over haar schouders.

'Hi', zei Sasha terwijl ze haar hand uitstak. 'Ik ben Sasha, de vriendin van prinses Violet. Ik hoorde dat je informatie hebt over Lucas.'

Nathalia knikte en vroeg:

'Kan ik je vertrouwen?'

'Maar natuurlijk', antwoordde Sasha terwijl ze recht in de donkere ogen van Nathalia keek.

'Ik ben de zus van Lucas's vriendin. Destijds voordat Lucas verdween had mijn zus Olivia een relatie met hem. Ze gingen vaak naar een blokhut iets van het kasteel vandaan om in alle rust samen te kunnen zijn.'

Sasha knikte, ze had nooit geweten dat Lucas een relatie had gehad. Misschien omdat ze daar te jong voor was geweest, of misschien omdat ze het gewoon heel goed verborgen hadden kunnen houden.

'Kan ik met je zus praten?'

Nathalia schudde haar hoofd en Sasha keek haar verward aan.

'Dat zou mogen', antwoordde Nathalia. 'Als ze niet op hetzelfde moment dat Lucas verdween ook verdwenen was.'