H19. Een brute Sander en een nieuw plan

~+~+~+~+~+~

Zuster Mika schudt haar hoofd wanneer ik de volgende ochtend beroerd en misselijk voor de wc zit. Ik heb net mijn maaginhoud eruit gekotst en zit gehurkt op de vloer bij te komen. Opnieuw schudt ze haar hoofd en klakt met haar tong. 'Jongen, toch. Je weet toch wat er van teveel drinken komt?' zegt ze en ze geeft me een misprijzende blik. Ik rol even met mijn ogen en kokhals wanneer ik een nieuwe golf misselijkheid naar boven voel komen.

'Ik leg wel een paracetamol neer met een glas water,' mompelt zuster Mika en loopt dan mompelend in zichzelf weg. Met een verslagen blik kijk ik haar na en bijt op mijn onderlip terwijl ik met trillende benen opsta. Ik spoel de wc door en spoel mijn mond onder de kraan, om vervolgens met een diepe zucht de wc's uit te lopen.

Ik voel me echt niet lekker en ik weet dat het aan mezelf ligt. Ik kan absoluut niet tegen alcohol en het was dan ook een slecht plan om een stuk of vijf bekertjes bier achterover te gooien. Nou ja, eigen schuld dikke bult. En ook project 'Maak Luke tot mijn toekomstige man' is op dat punt niet echt gevorderd.

Stomme Madestom. Die dikke olifant moet ook altijd alles verpesten.

Met een wit gezicht loop ik mijn kamer in en ga in bed liggen. Ik sla de deken om me heen en nestel me in mijn kleine coconnetje. Net als ik mijn ogen sluit, gaat mijn mobiel af die op het nachtkastje ligt en geïrriteerd open ik mijn ogen weer.

'Wie waagt het...' mompel ik en zie op de display dat het Sander is. Ik bijt even op mijn onderlip en neem op. 'Dit is de voicemail van Tim. Op dit moment heb ik last van weeën en ben niet bereikbaar. Probeer later nog eens,' brom ik geërgerd in de hoorn en het blijft even stil aan de andere kant. Dan klinkt er gegrinnik. 'De vorige keer dat ik je voicemail kreeg, was het nog die scheet uit groep 7,' zegt Sander geamuseerd en ik rol met mijn ogen. 'Wat mot je,' grom ik en opnieuw klinkt er gesnuif. 'Dacht ik eens aardig te zijn om mijn beste vriend te bellen, word ik afgeblaft. Ik kom wel langs.' Nog zonder iets te kunnen zeggen, hangt hij op en met een chagrijnig gezicht druk ik op het rode hoorntje.

'Je doet maar,' mopper ik terwijl ik weer onder de dekens duik.

♥♂♥

'Hé!' klinkt het een halfuur later door de kamer en ik grom scheldwoorden onder mijn adem. 'Rot op,' mompel ik. Ik kijk over de rand van de deken heen en zie Sander de kamer in sloffen. Bah, ik heb echt geen zin in zijn hoofd vandaag.

'Aardig zijn we weer,' glimlacht hij. Hij trekt een kruk onder het bed vandaan en gaat er met zijn dikke reet op zitten. Ik steek mijn tong uit en ga wat meer rechtop zitten. Sander trekt een wenkbrauw naar me op en grijnst dan. 'En? Loopt het allemaal op rolletjes in de wereld van Tim de Boer?' Zijn ogen twinkelen vrolijk en ik druk mijn middelvinger in zijn gezicht.

'Hou je kop dicht. Alles gaat goed,' brom ik met over elkaar geslagen armen en kijk hem chagrijnig aan. Sander grinnikt. Het blijft even stil, maar dan valt het me op dat hij ongemakkelijk begint te wiebelen. Ik kijk hem raar aan en vraag dan langzaam: 'Euhm... alles oké?' Sander kijkt vanonder zijn wimpers naar me op en bijt dan op zijn onderlip.

'Weet je nog die jongen van de Jamin?' vraagt hij en er verschijnt meteen een grote grijns op mijn gezicht. 'Ja! Die jongen waarmee jij gaat trouwen!' schreeuw ik in zijn oor en ik zie het al helemaal voor me. De jongen van de Jamin en Sander die voor het altaar staan, ik als priester en Luke als knappe bloemenman. En dan, als ze de speeches gaan doen, dan zal Sander zeggen tegen hem: 'Weet je nog onze eerste ontmoeting? Het was bij de Jamin met die aantrekkelijke Tim en het was meteen liefde op het eerste gezicht.'

Dit is het, jongens! De wereld zal nooit meer hetzelfde zijn.

'Nou, ik ben voorlopig nog niet van plan om te trouwen,' mompelt hij en ik glimlach. 'Hij ontkent het niet,' fluister ik tegen mezelf en druk mijn handen tegen mijn wangen aan. Sander geeft me een verwarde blik en ik knipper onschuldig. 'Dus... de jongen van de Jamin,' zeg ik en hij knikt. 'Ja, ik zag hem gisteren in de stad en hij sprak me aan,' zegt hij en ik knik. 'Mja, oké. En wat voor gevoelens voelde je erbij?' vraag ik als een echte psycholoog en Sander kijkt me raar aan.

'Het was een gewoon gesprek, Tim,' bromt hij en ik rol met mijn ogen. 'Geef antwoord, verdorie. Je bent hopeloos.' Ik gooi met een wanhopig gebaar mijn handen in de lucht en Sander zucht diep. 'Ik voelde niks, goed? Nou ja, ik voelde me alleen ongemakkelijk.' Het blijft even stil. 'Hij heeft me uitgevraagd,' mompelt Sander dan en mijn hart blijft even stilstaan. Dan vlieg ik hem om de hals en Sander slaat verbouwereerd zijn armen om me heen.

'De dag is gekomen! Ik ben een trotse vader. Mijn kleine jochie is eindelijk een volwassen man geworden!' Ik geef hem een paar harde klappen op zijn rug en sla bijna het leven uit hem. 'Hee hee, rustig,' zegt Sander geschrokken en pakt me bij mijn onderarmen vast. 'Dit jochie moet nog wel even mee.'

Ik knik enthousiast. 'Oh, zeker. En? Wanneer gaat het grote moment plaatsvinden? En waar? Ik moet echt een camera aanschaffen. Ik ben zo opgewonden!' kir ik en Sander staat met opgeheven handen op. 'I'm done,' zegt hij en maakt aanstalten om weg te gaan, maar ik sta snel op en grijp hem bij zijn arm. 'Nee, oh nee. Ik wil eerst een interview houden, ventje. Ik wil alles weten. En dan bedoel ik ook alles!'

Sander kijkt benauwd en wilt net zijn mond opentrekken, wanneer zuster Mika binnenkomt. Ze kijkt verrast op als ze Sander ziet en glimlacht. 'Sander! Leuk je te zien. Nu je hier toch bent, zou je Tim mee naar buiten kunnen nemen? Hij heeft volgens mij wel een frisse neus nodig.' Ze geeft me een alwetende blik en ik knijp mijn ogen samen. 'Zuster Mika, dat is..,' begin ik zeurend, maar dan verschijnt er langzaam een duivelse glimlach op mijn gezicht en Sander kijkt me bijna angstig aan wanneer ik me naar hem omdraai. 'Dat is een heel goed idee,' maak ik fluisterend mijn zin af en Sander slikt zichtbaar.

'Lieve Luke, mag dit jou alsjeblieft nooit overkomen,' mompelt hij nog net voordat ik hem vol enthousiasme meetrek het mooie gay leven in.

☻♥☻

'Vertel me nou wat hij precies heeft gezegd,' zeur ik even later. We zijn de stad ingelopen en zijn al bijna bij de Jamin. Sander heeft een chagrijnig gezicht en mijn kater is alweer bijna verdwenen. Hij heeft er duidelijk geen zin in, maar dat weerhoud me er niet van om zijn leven te verpesten. Nou ja, in zijn ogen dan. Ik maak zijn leven alleen maar wat mooier. En wat gayer.

'Hij stelde zich voor, vroeg of ik volgende week zaterdag vrij was en of ik zin had om wat te gaan doen samen.' Er klinkt veel tegenzin in zijn stem. Ik snap hem voor geen meter. Als Luke dit bij mij had gedaan, dan was ik waarschijnlijk flauwgevallen en in het ziekenhuis beland van blijdschap.

Dat verhaal klinkt toch wel wat aantrekkelijker dan de realiteit.

'Hoe heet hij dan?' Ik kijk hem vol nieuwsgierig aan en er komt een frons op Sanders gezicht wanneer de Jamin voor ons zicht opdoemt. 'Jordan,' mompelt hij en lijkt er niet helemaal bij te zijn. Ik grinnik even in mezelf en loop voor Sander uit naar het bekende winkeltje. Wanneer ik er aankom zie ik de toonbank jongen niet voor de bakken met ijs staan en ik bijt even op mijn onderlip, voordat ik de winkel in loop. 'Hé, wacht even,' klinkt Sanders stem zacht achter me en een scheve grijns siert mijn gezicht. 'Toch wel benieuwd?' plaag ik. Sander gromt wat onder zijn adem en ik laat mijn ogen door de ruimte glijden.

Ik spot de enige echte Jordan bij de afdeling met chocola en huppel op hem af. 'Hoi!' begroet ik hem zingend en de jongen kijkt op. Zijn ogen lichten op en er komt een glimlach op zijn gezicht wanneer hij Sander ziet. 'Hé hoi,' begroet hij ons, maar zijn groene ogen zijn op Sander gericht en ik pruil.

Volgens mij gaat mijn leven toch echt om mij, hoor.

De twee jongens blijven elkaar maar in stilte aankijken en ik zucht diep. Wat een stel kleuters zijn het ook. Ik klap in mijn handen en ze knipperen allebei geschrokken. 'Zo. Dus. Jordan, jij wilt trouwen met mijn beste vriend,' zeg ik bedachtzaam en Jordans wangen worden rood. 'Nou.. euh.. nou,' stamelt hij en ik glimlach. 'Ik geef je wel toestemming, maar ik moet het nog even met mijn man bespreken. Maar die zal vanzelfsprekend ook geen bezwaar maken.' Jordan hapt naar adem als een goudvis en Sander is wit weggetrokken. Met een hand duwt hij me achter zich en kijkt Jordan verontschuldigend aan.

'Sorry voor dat. Neem hem alsjeblieft niet serieus. Hij verblijft in het ziekenhuis, maar hoort eigenlijk in een inrichting thuis,' mompelt hij en ik roep 'hey!', maar Sander trekt er zich niets van aan. 'Je vroeg me gister uit, weet je nog?' Sander kijkt de jongen vragend aan en Jordan slaat verlegen zijn ogen neer. 'Ja,' fluistert hij en als vanzelf komt er een glimlach op mijn gezicht. Daar kan Sander toch geen nee tegen zeggen? Deze jongen is gewoon zijn soulmate!

Wie was Ilse ook alweer?

'Ik val niet op jongens, het spijt me,' zegt Sander dan bruut en nu ben ik degene die als een goudvis naar adem hapt. 'Wat?!' zeg ik hard. Mensen in de buurt kijken me raar aan en ik kijk boos terug. Tssk, kunnen ze niet raar naar Sander kijken? Hij zegt nee tegen een date met een leuke jongen.

Jordan kijkt mijn ex- beste vriend wat overdondert aan en bloost dan lichtjes. 'Oh... uh... oké.' Hij lijkt even geen raad met zichzelf te weten, maar plakt dan een neppe glimlach op zijn gezicht. 'Ja, natuurlijk. Hoe kom ik er ook bij dat zo'n leuke jongen met mij uit zou willen gaan.' Ik voel een steekje in mijn hart voor hem en Jordan ziet eruit alsof hij elk moment in huilen uit kan gaan barsten. 'Volgens mij hoorde ik mijn baas roepen. Zie je!' Haastig loopt hij weg en ik kijk hem bevreemd na.

Ik hoorde echt niemand zijn naam roepen, hoor. Echt niet.

Sander staart hem ook na en draait zich dan met een zucht naar me om. 'Kom mee,' mompelt hij, maar ik schud koppig mijn hoofd. 'Oh nee. Ik ga niet met afwijzende hetero jongens mee.' Ik kijk hem verontwaardigt aan en Sander rolt met zijn ogen. 'Goed. Zie dan maar hoe je thuiskomt.' Met een laatste groet verdwijnt hij en ik pers mijn lippen op elkaar. 'Klootzak,' brom ik en een meisje dicht in de buurt trekt haar geëpileerde wenkbrauwen naar me op. 'Wat kijk je nou, bitch,' zeg ik chagrijnig tegen haar en ze loopt snel weg.

Ik draal wat door de winkel en zie Jordan achterin bezig. Zijn groene ogen staan verdrietig en ik heb met hem te doen. Wat een rotzak is Sander ook. Hoe kan hij nou zo'n leuke jongen laten staan? Als ik niet al half getrouwd was met Luke, was ik met hem op een date gegaan.

Ik staar nog even bedachtzaam naar hem en er vormt zich langzaam een plan in mijn gedachten. De hoeken van mijn lippen krullen omhoog en met grote stappen loop ik op Jordan af, die opkijkt en me wat verbaasd aankijkt. 'Wat doe je hier nog? Moet jij Sander niet nagaan?' Bij zijn naam kijkt hij even weg en een blik van medelijden en vastberadenheid glijdt over mijn gezicht. Ik glimlach liefjes naar hem.

'Wees maar gerust, mijn lieve Jordan. Ik heb een plan.'

A/N

Daar ben ik weer! Na 4 maanden lol. Ik heb er weer zin in! Jammer genoeg heb ik het vet druk op school en dus geen tijd om te schrijven. Maar dat weerhoud me er natuurlijk niet van om zo nu en dan eventjes te schrijven haha :)

Het is Jordan geworden ^^ Ik hoop dat dit hoofdstuk niet al te saai is. Geen Luke dit hoofdstuk en ik merk wel dat het meteen een stuk saaier is om het hoofdstuk te schrijven. Maar goed, Sander en Jordan moeten ook een plekje krijgen in dit boek dat alweer 18K heeft! Jongens, wat gaat dat snel ^^ Ik ben enorm dankbaar dat dit boek nog steeds gelezen wordt, ondanks de langzame updates.

Dit was het dan weer voor nu!

Doei doei :))