H16. Een nieuwe ship en een nieuwe date

~+~+~+~+~

'Nee, Sander! Hij heeft me niet gekust! En dat zal hij ook nooit doen!' Met een geërgerde blik staar ik naar het plafond en kijk met een diepe frons naar de vlek chocoladepudding.

Om even de situatie te beschrijven:

Het is zaterdagmiddag en ik verveelde me kapot, dus leek het me leuk om mijn beste vriend Sander te vereren met een belletje. Dat belletje liep een beetje uit de hand en op één of andere manier zijn we gestuit op donderdagavond -eergisteren dus- en heb ik net mijn verhaal verteld aan Sander. En nu lig ik heel depressief te wachten op een goed advies of antwoord, maar ik weet zelf ook wel dat je daarvoor niet bij Sander moet zijn. Arme ik.

'Dus je was de hele tijd bij hem, echt de hele tijd, en dan doe je niks?' Ik knipper even met mijn ogen en kuch dan. 'Nee,' brom ik beschaamd en aan de andere kant van de lijn hoor ik Sander zichzelf een facepalm geven. 'Maar... ik heb hem wel geknuffeld,' sputter ik dan tegen en er klinkt een spottend gesnuif.

'Geknuffeld. Ja, hoor. Je krijgt eindelijk de kans om te vertellen dat je hem leuk vindt, de kans om hem op zijn bek te pakken, en meneer knuffelt hem. Niet te geloven.'

'Hé! Jij hebt anders ook nog steeds geen actie ondernomen bij Ilse!' protesteer ik en gelijk wordt het stil aan de andere kant. 'Dat ligt anders,' klinkt het dan zwakjes en ik rol met mijn ogen. 'Jij kwijlt zowat als je haar ziet en dan durf je te zeuren over mij. That's not fair,' brom ik.

'Hmm. Heb je trouwens wat te doen vandaag? Ik verveel me, dus ik kan je misschien ophalen om wat te doen.' Ik grinnik. 'Ja, hoor. Probeer er maar weer onder uit te komen,' plaag ik, maar hum dan instemmend. 'Nee, ik heb niks vandaag. Kom me ophalen, ik wil zo snel mogelijk weg uit dit gehucht.'

'Goed, ik kom eraan,' klinkt het en dan wordt er opgehangen. Ik kreun gefrustreerd en stop mijn mobiel in mijn broekzak.

Hopelijk helpt een middag doorbrengen met mijn beste vriend een beetje tegen de depressieve gevoelens.

¤~¤

Drie kwartier later rolt Sander me de stad in. Ik ga rechtop zitten wanneer ik de Jamin zie en wijs er als een kind zo blij naar. 'Kom, Sander! Dan halen we een ijsje.' Ik kijk hem stralend aan, terwijl hij met een zuur gezicht terug kijkt. 'En wie mag er dan weer betalen? Ik. Nee, sorry. En trouwens, het is veel te koud voor ijs.'

Ik kijk hem met een diepe frons boven mijn ogen aan. 'Ten eerste, nou en. Moest je maar geen geld meenemen. Ten tweede, het is april. Dan is al best warm. Jij bent gewoon een zeurpruim en een koukleum.' Daar heeft Sander niet op terug -of hij negeert me gewoon- en rolt me tot mijn tevredenheid naar de Jamin.

'Je krijgt alleen een softijsje, hoor,' waarschuwt hij me wanneer we in de rij staan en ik knik braaf. 'Wel met disco dip,' murmel ik en wacht ongeduldig tot we eindelijk aan de buurt zijn.

Na een eeuw te hebben gewacht staan we vooraan en kan ik mijn ijsje met disco dip bestellen. 'Dat is dan één euro vijftig,' zegt de jongen -die stiekem ook best knap is, maar lang niet zo knap als Luke natuurlijk- achter de toonbank en Sander geeft hem een geërgerde blik. 'Een euro vijftig voor zo'n soft ijsje? Doe normaal man,' gromt hij en de jongen grinnikt even en haalt zijn schouders op. 'Sorry, daar kan ik ook weinig aan doen.'

Doei, Ilse! Ik ship Sander en deze toonbank jongen.

Met een gezicht als onweer grabbelt Sander wat munten uit zijn broekzak en legt die op de toonbank, wanneer de jongen me met een glimlach mijn ijsje overhandigt. 'Alsjeblieft,' lacht hij naar me en ik bedank hem snel voordat ik een hap neem. Sander grijpt de handvatten van de rolstoel vast en wil me weer de straat induwen, wanneer de jongen hem met een geamuseerde blik aankijkt. 'Hé! Wilt de jongen met het onweerswolkje boven zijn hoofd geen ijsje?' klinkt het plagend en Sander draait zich met een woest gezicht om. Ik gniffel ondertussen zacht in mezelf. Dat had hij niet moeten zeggen.

Sander steekt zijn middelvinger naar hem op en duwt me stampend achter mijn rolstoel de winkelstraat in. Wanneer ik zeker weet dat we buiten gehoorafstand zijn, schiet ik in de lach. 'Daar had hij je even goed te pakken, Sander,' grinnik ik en Sander gromt. 'Wat een sukkel,' mompelt hij, maar daarop schud ik mijn hoofd. 'Nee, nee. Het was een hele leuke jongen en ik weet zeker dat hij bij jou past,' zeg ik tevreden. Er klinkt een kuch achter me. 'Tim, je weet dat ik hetero ben, hè? En ik val dus niet op jongens.' Ik haal mijn schouders op. 'Waar een wil is, is een weg,' is mijn mening en daarmee heb ik het laatste woord.

*^*

Weer een hele tijd later hangen we in het park rond. Ik verveel me dood en Sander lijkt er niet al beter aan toe te zijn. 'Sanderrrrrr,' mompel ik terwijl ik mijn benen heen en weer beweeg op de rand van het parkbankje. Mijn beste vriend trekt een wenkbrauw naar me op en rolt dan zijn ogen. 'Je bent echt ver heen. Ik denk dat ik je maar weer naar Luke breng. Geen idee hoe hij aan al dat geduld komt om het met je uit te houden,' bromt hij en ik kijk hem bevreemd aan. 'Ben ik echt zo erg dan?' Mijn gezicht betrekt. 'Valt Luke daarom niet op mij?'

Hij kijkt me verbaasd aan en schudt dan langzaam zijn hoofd. 'Zie je het echt niet? Die jongen kan nog van een brug springen en valt zachter dan toen hij voor jou viel,' mompelt hij. Met grote ogen kijk ik hem aan en sla dan mijn ogen neer. 'Wat dan nog? Hij wilt vast nooit met een gehandicapte,' fluister ik zacht en ik hoor Sander naast me zwaar zuchten. 'Je bent echt een hopeloos geval, Tim. Zelfs een blinde kip kan nog zien dat hij helemaal hoteldebotel op je is.' Hij kijkt me met een opgetrokken wenkbrauw aan en glimlacht. 'Vraag hem anders nog een keer mee uit.'

Nu ben ik degene die een wenkbrauw naar hem optrek. 'Een date? En waar haal ik het geld dan vandaan?' Sander grijnst breed. 'Nou, je moeder is toch ook best enthousiast over Luke? Misschien wil zij de date wel betalen.' Ik kijk hem aan alsof hij gek is. Oh wacht, dat is hij ook.

Ik schud mijn hoofd. 'Nee, ik wil het zelf betalen. Ik heb vast nog wel wat geld op mijn rekening staan.' Ik zucht diep. 'Een romantisch etentje zal het vast niet worden.' Sander lacht. 'Dat hoeft toch ook niet. Je kan ook iets simpels doen. Ik weet zeker dat Luke het leuk zal vinden.' Ik kijk hem aan en glimlach verlegen. 'Jij hebt alle vertrouwen. Nu ik nog,' mompel ik zachtjes. Het blijft een tijdje stil en ik wil net mijn mond openen om weer iets te zeggen als Sander me aanstoot. 'Kijk, daar zal je hem net hebben,' grinnikt hij. Ik kijk zijn richting uit en zie ook inderdaad Luke het park inlopen.

Een paniekgevoel komt opzetten en ik hap naar adem. 'Wat doet hij nou weer hier?' piep ik en Sander draait grijnzend zijn hoofd om naar mij. 'Tja, dat kan je hem beter zelf vragen,' kan hij nog zeggen voordat Luke ons in het oog krijgt en met een prachtige glimlach op ons afloopt. 'Hoi,' begroet hij ons en blijft met een stralende blik voor ons staan. Met een verlegen lachje kijk ik naar hem op. 'Hé! Wat doe jij nou hier?' Ja, oké. Niet de meest aardigste vraag die ik kon stellen.

Hij lijkt even overdonderd te zijn en kijkt me wat ongemakkelijk aan. 'Oh, gewoon. Een luchtje scheppen,' mompelt hij zacht terwijl hij mijn blik ontwijkt en ik bijt op mijn lip. Goed, en nu? Tim, bedenk wat! Dan, vanuit mijn ooghoeken, zie ik Sander heel subtiel (maar niet heus) naar me seinen en ik frons. Hij maakt een drink gebaar en trekt een wenkbrauw naar me op. Oh, ik moet Luke dus nu uit gaan vragen. Ja, dat kan ik wel. Not.

'Euh... L-Luke,' hakkel ik nerveus en ik haal zenuwachtig een hand door mijn haar terwijl ik de moed bij elkaar schraap. 'Zou je... zou je het misschien leuk vinden om... euh,' Wat onzeker kijk ik omhoog naar de jongen die ik absoluut leuk vind, die mij afwachtend aankijkt. 'Ja?' vraagt hij en zijn ogen twinkelen vrolijk waardoor het nóg moeilijker wordt. Waarom moet hij nou zo leuk zijn?!

'Wil je misschien nog een keer uit? Met mij, bedoel ik.' Wanneer ik het eruit heb geflapt, kan ik mezelf wel voor mijn hoofd slaan. Natuurlijk met mij! Nee, met Sinterklaas, nou goed?

Hij gaapt me even aan en dan verschijnt er een brede grijns op zijn gezicht waardoor ik weg smelt. Voor de duizendste keer of zo. 'Ja, tuurlijk. Lijkt me leuk,' bromt hij en hij geeft er knikje achteraan, om zijn woorden kracht bij te zetten. En ik knik ook, als een idioot. 'Goed, oké. Leuk! Nou.. euh.. dan laat ik je het nog wel weten. Of zo.' Ja, hoor. Het is me weer gelukt. Ik heb mezelf volledig voor schut gezet. Applausje voor mij!

'Oké! Nou, ik ga er maar weer eens vandoor. Geniet nog van jullie dag,' grijnst Luke ons nog vriendelijk toe voordat hij ervandoor gaat en ik en Sander hem nakijken. Het blijft even stil, maar dan draait Sander zijn hoofd grinnikend naar me om en geeft me een por.

'Ik hoop voor je dat je wat leuks kan verzinnen.' Ik knik, knijp mijn ogen even tot spleetjes en grijns dan liefjes naar hem.

'Ik ook. En daar ga jij me bij helpen.'

***

A/N

Jeeeej!! Nieuw hoofdstuk!!

Jeeeej me!!

Jeeeej een nieuwe date!!

Jeeeej ik mag hem schrijven!!

Jeeeej ik heb weer inspiratie!!

Jeeeej genoeg gejeeeejd!!

Aju!