H15. Antwoorden en een relatie gesprekje

~+~+~+~+~

Wanneer we de straat weer inkomen, zie ik dat iedereen weg is en ik haal opgelucht adem. Als Madelon nog niet weg was geweest, dan had ik haar hier wel weggeslagen. Meestal houdt niemand me tegen om mijn plannen te doen en uit te voeren, maar zij... Ik ben benieuwd wat er tussen haar en Luke zich heeft afgespeeld.

Luke rolt me het tuinpad op en opent met zijn huissleutel de deur. Daarna rolt hij mij over de drempel de gang in en ik kijk nieuwsgierig om mij heen. Hopelijk mag ik in de toekomst deze gang vaker zien. 'Tim, mag ik je jas?' klinkt het dan vragend boven me en geschrokken kijk ik op. Ik voel mijn wangen warm worden wanneer ik Luke me met een lieve blik in zijn ogen zie aankijken.

'J-ja, natuurlijk!' murmel ik en wurm mezelf uit mijn jas. Vervolgens geef ik hem aan Luke die hem met een glimlach aan de kapstok hangt. Hij pakt de handvatten van mijn rolstoel weer vast en rolt me de woonkamer in, waar ik zijn moeder met een kruiswoordpuzzel en een pen in haar hand aan de grote eettafel zie zitten.Ook zie ik dat ze een leesbril op heeft. Verrast kijkt ze op en glimlacht dan vriendelijk naar me. Gelijk valt het me weer op dat Luke veel op zijn moeder lijkt.

'Hallo! Jij was Tim, toch? Wat leuk dat je langs komt,' ratelt ze vrolijk en ik bloos diep door al die spontaniteit. 'Ja, ik dacht, ik kom weer eens langs,' mompel ik en kijk weg. Shit, ongemakkelijk dit! Gelukkig redt Luke me, ook al is hij vaak het onderwerp van de ongemakkelijke situaties. 'Mam, vindt je 't goed als Tim vanavond mee eet? Hij kwam toevallig even langs en het zou een beetje sneu zijn als hij gelijk weer weg moest.' Hij geeft me een knipoog en kijkt zijn moeder dan vragend aan. Die glimlacht tot mijn opluchting breed.

'Natuurlijk! Er is altijd nog plaats voor een extra persoon.' Even denk ik een blik van verdriet in haar ogen te zien, maar dat kan ik me ook verbeeld hebben. Ik hou het maar op het laatste. 'Bedankt,' zeg ik zacht en glimlach dankbaar naar haar. Dan kijk ik met een enthousiaste blik op naar Luke. 'Zo, en wat gaan we nu doen?' Hij kijkt op me neer en grinnikt. Dan haalt hij zijn schouders op. 'Ik weet niet. Waar heb je zin in?'

In zoveel.

In samen knuffelen.

In samen onder een dekentje liggen.

In samen zoenen (ook al kan ik dat waarschijnlijk helemaal niet).

In naast elkaar op bed liggen en samen naar het plafond staren in een comfortabele stilte waarin we aan elkaar denken.

In samen met jou zijn.

'Ik heb geen idee,' mompel ik en Luke grinnikt weer. Maar dan schiet het me te binnen. Als ik antwoorden wil, moet ik het natuurlijk wel slim aanpakken. 'Ik wil Kees zien,' brom ik en ik kijk Luke afwachtend aan. Hij trekt een wenkbrauw op en wil zijn mond openen om iets te zeggen als zijn moeder hem onderbreekt. 'Wie is Kees?' Ze kijkt ons allebei vragend aan vanachter haar leesbril en Luke glimlacht naar haar. 'Dat is die sokkenpop die Tim me gaf toen ik ziek was, weet je nog?' Er vormt zich een denkrimpel boven haar ogen. Langzaam knikt ze en kijkt haar zoon dan met een scheve grijns aan. 'Oh ja. Dat ding waar je elke ochtend even aan ruikt voordat je uit bed stapt.'

Ik laat al deze informatie eventjes tot me doordringen... en krijg dan een geweldige lachbui. Ik gier het uit terwijl mevrouw Priller me met twinkelende ogen en Luke me met een beschamende blik aankijken. Ik hap naar adem en word langzaam rustiger. Ondertussen veeg ik met een brede grijns mijn tranen van het lachen weg en kijk Luke dan geamuseerd aan. 'Dus, jij ruikt elke ochtend aan Kees? Waarom zou je ooit aan een sok ruiken?' vraag ik grinnikend. Luke haalt zijn schouders op en perst zijn lippen op elkaar. Lukes moeder, die de hele tijd met een grote glimlach van mij naar Luke en terug keek, kijkt mij nu vrolijk aan. 'Ik kan je wel een reden geven.' Maar dat blijkt voor Luke de druppel te zijn die de emmer doet overlopen.

'Mam, stop! Het is nu genoeg,' gromt hij en hij kijkt zijn moeder boos aan. Dan draait hij zich om naar mij en gaat achter mijn rolstoel staan. 'Wij zijn boven,' mompelt hij nog en rolt me weer de woonkamer uit, naar de trap. Daar gaat hij naast me staan en ik geef hem een vragende blik, maar hij negeert me, tilt me op en draagt me naar boven.

Terwijl ik prinsheerlijk in zijn gespierde armen lig bedenk ik me dat die trap nog best wat langer mag zijn.

***

Boven aangekomen in zijn kamer, zet hij me neer op zijn bed en loopt terug om de deur dicht te doen. Met een nieuwsgierige blik - wanneer ben ik niet nieuwsgierig- kijk ik om me heen en hum tevreden. Dan draai ik me om richting Luke die net bukt om iets op te rapen, zodat zijn kont prachtig in de lucht steekt. Hmm, mooi uitzicht vanaf hier. Dan draait hij zich zo onverwachts om, dat ik ervan schrik en mijn hele hoofd wordt knalrood. Oké, hopelijk heeft hij me niet naar zijn kont zien staren.

'Zo, Tim,' mompelt hij en loopt naar me toe. Luke ploft naast me neer en kijkt me recht in de ogen aan. Een nerveus gevoel bekruipt me en ik ontwijk zijn blik. 'Mjah?' mompel ik en kijk naar een verdwaalde sok op de grond. Die is pas echt interessant!

'Je kwam me niet zomaar opzoeken, of wel?' Zijn stem klinkt zacht en ongelofelijk sexy, waardoor de vlinders in mijn buik een raar dansje gaan doen. 'Uh...' klinkt het enkel uit mijn mond en ik kan mezelf wel voor mijn hoofd slaan. Waarom kan ík nooit eens sexy doen? 'Nou?' klinkt het vragend en wanneer ik mijn hoofd naar hem toedraai, zie ik tot mijn schrik dat hij wel heel erg dichtbij is en mijn wangen verschieten naar rood. 'Uhm..' klinkt het weer heel mooi. In mijn hoofd lijkt het wel alsof er een dikke mist zit die al mijn gedachten verstopt heeft zodat ik ze niet meer kan vinden. Kom op, Tim. Waar is die grote mond van jou nu?

'Daar kan ik niet veel mee,' lacht mijn toekomstige man en hij kijkt me met twinkelende ogen aan. Ik schud mijn hoofd, zucht diep en sla mijn ogen neer. 'Nee,' fluister ik en schaam me ondertussen dood. Nou, dat wordt een geweldige relatie, bedenk ik me sarcastisch en denk goed na. Ik wil antwoorden op mijn vragen, maar zal hij ze ooit geven? Ik recht mijn schouders, hef mijn hoofd en kijk Luke recht in zijn donkerbruine ogen. Als je antwoorden wil, moet je niet zo'n watje zijn en gewoon recht voor zijn raap vragen, Tim. Niet geschoten is altijd mis.

'Ik.. ik wil graag antwoorden. Op mijn vragen,' verduidelijk ik mezelf en pluk nerveus aan mijn trui. Luke kijkt me even onderzoekend aan en knikt dan. 'Oké..' zegt hij langzaam en ademt diep in door zijn neus terwijl hij naar het dekbed kijkt. Dan kijkt hij mij weer aan. 'Op welke vragen?' 'Nou,' mompel ik en frons. 'Bijvoorbeeld wat jij ooit met Madelon moest. Waarom ging je met haar uit? En waarom had ze het erover dat je een homo in elkaar hebt geslagen? Ik geloof niet dat je dat ooit hebt gedaan.' Ik sla mijn armen over elkaar en kijk hem uitdagend aan. 'Aangezien je zelf zegt dat je ook gay bent,' mompel ik er dan zacht aan en ik zie dat het Luke raakt.

Hij wrijft met zijn hand over zijn gezicht en kijkt me dan met een wanhopige slash smekende blik aan. 'Ga me niet haten, oké?' Bevreemd kijk ik hem aan. Waarom zou ik Luke ooit gaan haten? Ik, Luke haten? Laat me niet lachen. Maar ik knik en kijk hem aandachtig aan terwijl hij begint te vertellen.

'Ik was ongeveer zeventien à achttien jaar toen ik met Madelon begon te daten. Later bleek het ook een grote fout te zijn, maar dat ontdekte ik pas op die avond. Anyways, het was ook om mijn eigen geweten te sussen. Rond die tijd kwam ik erachter dat ik eigenlijk helemaal geen interesse had voor meisjes, maar meer voor jongens. Ik wilde er zelf niets van weten, want ik dacht dat ik mijn moeder dan teleur zou stellen als ze hoorde dat ze geen kleinkinderen zou krijgen.  Ik ken Madelon nog van mijn middelbare school tijd en kwam haar toevallig in de stad tegen.'

Hij zucht even zacht en gaat dan weer verder. 'Ze wilde met me afspreken die avond en ik dacht dat wel goed zou zijn. Zodat ik mijn eigen verwarde gevoelens kon onderdrukken. Ik ging die avond dus met haar naar die disco hier in de stad. Op zich was het wel gezellig, totdat zij begon te flirten met andere jongens. En tot mijn eigen ergernis voelde ik geen jaloersheid of iets dergelijks. Terwijl zij met anderen flirtte, stond ik daar in mijn eentje op de dansvloer. En dat was mijn fout die ik beging. Ik stond daar en toen kwam er een dronken gast naar me toe die met mij begon te flirten. Hij zat aan me en zo en op dat moment kwam ook Madelon bij me staan. Die acteerde natuurlijk heel mooi dat ze verschrikkelijk kwaad was op die dronken jongen en zei dat ik hem in elkaar slaan en dat ik me niet moest laten kisten.'

Er komt een pijnlijke blik in zijn ogen en hij kijkt weg. 'En omdat ik nog steeds mijn eigen gevoelens wilde negeren heb ik.. heb i-ik..,' zijn stem hapert even,' ...Heb ik hem in elkaar geslagen,' fluistert Luke zacht en durft me niet aan te kijken. Geschrokken kijk ik hem aan. Hij, Luke, heeft écht iemand in elkaar geslagen? Wow...

Hij draait zijn hoofd langzaam in mijn richting en in zijn ogen vind ik tranen. Gebroken kijkt hij me aan. Met trillende handen pakt hij de mijne vast en kijkt me smekend aan. 'Alsjeblieft Tim, h-haat me n-niet!' fluistert hij zacht en kijkt me wanhopig in mijn ogen. Ik open mijn mond en sluit hem weer. Ik denk goed na wat ik kan zeggen, maar kan niet de juiste woorden vinden. Dan besluit ik te doen wat ik eigenlijk nooit zou durven. Ik trek mijn handen uit de zijne en hou mijn hoofd wat scheef terwijl ik hem aankijk. Geschrokken kijkt hij naar zijn handen en bijt dan op zijn trillende onderlip. Man, hij denkt vast dat ik niet wil dat hij mijn handen vast heeft.

Integendeel.

Ik sla mijn armen om hem heen en trek hem dicht tegen mezelf aan. Met mijn hand streel ik zacht door zijn donkerbruine haar en hou hem stevig vast. Ik voel een schokje door hem heen gaan en niet lang daarna klinkt er zacht gesnik. En, damn, zelfs dat klinkt nog mooi! 'Shht, ik ben hier. Het geeft niet, je wist het niet,' fluister ik zacht. Hij schudt zijn hoofd en veegt met een geërgerde frons zijn tranen weg. 'Bah, nu lijk ik net een jankende kleuter,' mompelt hij en ik grinnik even. 'Huilen is geen zwakte,' mompel ik dan en verstop mijn neus in zijn haren. Hij ruikt echt lekker!

Luke heft zijn hoofd op naar me en glimlacht zwak. 'Bedankt,' murmelt hij zacht en trekt zich terug. Ik moet moeite doen om geen teleurgesteld gezicht te trekken. Ik zat net zo lekker!

Ik kijk hem even stilletjes aan en frons dan. 'Maar... waarom wilt Madelon je weer terug, dan? Ze zat toch te flirten met die andere jongens? Wat zeurt ze dan,' brom ik en Luke kijkt me met een halve glimlach aan. Dan haalt hij zijn schouders op. 'Ik weet het niet. Misschien voor haar reputatie, of zo. Maar dat begrijp ik niet, want daar ben ik niet knap genoeg voor.' Mijn mond valt open. 'Dat is helemaal niet waar!' flap ik eruit en ik voel mijn wangen warm worden.

Lekker bezig, Tim. Werk je hier maar eens uit.

Maar het lijkt dat hij me niet gehoord heeft, want hij staart met een afwezige blik voor zich uit. Ik kijk even naar hem, maar wanneer hij geen aanstalten maakt om op te kijken, kijk ik om me heen en vind een schetsboek op de grond. Met een nieuwsgierige blik pak ik het van de grond af. Net als ik het open wil doen, legt Luke zijn hand op de mijne en kijkt me indringend en nerveus aan. 'Niet kijken,' mompelt hij en grist het schetsboek uit mijn handen. Gekwetst kijk ik naar mijn handen en pulk wat aan mijn nagels. Een ongemakkelijke stilte valt en ik zucht zacht.

'Misschien kan ik beter gaan,' mompel ik zacht en sta op. Met kleine pasjes schuifel ik naar de deur. Wanneer ik bijna bij de deur ben beginnen mijn benen weer te trillen en zak ik op mijn knieën op de grond. Gelijk voel ik een sterke hand die zich om mijn bovenarm sluit en me optilt. 'Nee, blijf,' klinkt zacht zijn stem en ik pers mijn lippen op elkaar. Hij heeft gelijk. Als ik een relatie met hem wil, moet ik nu blijven.

Dus ik blijf.

***

Het is ongeveer anderhalf uur later als ik aan de eettafel zit bij de familie Priller. Lukes moeder zet een pan op tafel en kijkt me glimlachend aan. 'Ik hoop dat je van macaroni houdt.' Met een verbaasde blik kijk ik haar aan. Is ze helderziend of zo? Ik hou van macaroni! Na spaghetti bolognese dan.

'Ja, ja natuurlijk,' mompel ik dan met rode wangen wanneer ik door heb dat ik haar aanstaar. Ze lacht, gaat zitten en geeft Luke een blik die weer heel afwezig naar zijn bord staart. 'Luke? Wil je zo vriendelijk zijn om op te scheppen,' vraagt Jolijn -zo mocht ik haar noemen- en Luke schiet overeind. 'Uh.. j-ja natuurlijk,' bromt hij verward en staat op, om vervolgens onze borden vol te scheppen met mijn lievelings eten -na spaghetti bolognese-. In rust zitten we te eten, totdat Jolijn een vraag stelt. En dan geen normale vraag ook.

'Vertel me eens Tim. Hoelang zijn jij en Luke nu al samen?' vraagt ze terwijl ze een hoopje macaroni op haar lepel schuift en me vragend aankijkt. Op dat moment neem ik net een slok water uit mijn glas en ik moet moeite doen om het niet uit te proesten over de tafel heen. En omdat ik het in mijn mond hou, stik ik er bijna in. Nog net op tijd kan ik het doorslikken en neem een grote hap lucht voordat ik ga praten.

'Wat zegt u?' Ik kijk haar aan alsof ik water zie branden en ze lacht me vrolijk toe. 'Tja, jullie zijn zo vaak bij elkaar, dan is het toch wel mogelijk dat jullie een relatie hebben en niks tegen mij hebben gezegd, omdat jullie het geheim wilden houden?' Ze kijkt eerst met een vragende blik naar mij en dan naar Luke, die zijn moeder met een rode kop aankijkt.

En... een hele boze blik.

Hii staat abrupt op, waardoor zijn stoel naar achteren valt, maar het lijkt hem niet te boeien. Hij geeft zijn moeder nog een kwade blik, negeert mij compleet en draait zich om. 'Ik ben boven,' hoor ik hem nog grommen voordat hij als een dolle stier naar boven stampt. Jolijn en ik kijken hem in stilte na. Ik pers mijn lippen op elkaar en staar naar mijn bijna lege bord. 'Ik geloof dat ik teveel ben hier,' zeg ik zacht. Ik wil opstaan, maar Jolijn legt een hand op de mijne en kijkt me met een droevige glimlach aan en schudt haar hoofd. 'Nee, het ligt niet aan jou. Elke keer is het zo dat wanneer ik het met hem over relaties of iets in die richting wil praten, dat hij dan volledig dicht klapt en zichzelf opsluit. Er is dan geen land met hem te bezeilen.'

Dan kijkt ze me met twinkelende ogen aan. 'Maar ik merk wel dat hij van jouw bezoekjes erg vrolijk wordt.' Ze geeft me een knipoog en ik bloos diep. 'Ik ga toch maar naar huis. Bedankt voor het eten en... de rest.' Ik kijk haar dankbaar aan en ze lacht terug. 'Geen dank, lieve schat. En kom snel nog een keer. Ik vond het erg gezellig.'

Na die woorden helpt ze me mijn rolstoel in en geeft ze me mijn jas en schoenen aan. Ik trek ze aan en rol naar de voordeur die ze al open heeft gedaan. Ik kijk haar glimlachend aan en geef haar een vriendelijk knikje. 'Geef Luke een knuffel van me,' murmel ik nog voordat ik de drempel overga en Jolijn me vrolijk uitzwaait.

En terwijl ik mezelf over de stoep rol richting de bushalte, heb ik er geen idee van dat hoog boven mijn hoofd Luke vanuit zijn zolderraam me dromerig zit na te kijken.

***

A/N

Hoi!

Jaah, ik weet het, de update duurde deze keer eens NIET vet lang xD Al vind ik dit wel een flut hoofdstuk. Bruhh.

Ik hoop dat jij/jullie het lezen van dit boek nog een beetje leuk vinden ongeacht het feit dat je updates echt VET en VET sloom komen.

Thanks voor het lezen van dit flut hoofdstuk :)

Tot de volgende update dan maar (die waarschijnlijk ook weer duizend jaar gaat duren :D)

Aju!