po.

hmm, ale p o czym?

zobaczymy.

tutaj wrzucę względną rozpiskę ważniejszych postaci, żebyście podczas tego festiwalu chaosu się nie pogubili, chociaż postaram się zadbać, żeby tak nie było.

____________

update parę lat świetlnych później

wrzucam

______________________

POSZUKIWACZE:

Vincent Willem van Gogh – nieśmiały pierwszoklasista, który wielu rzeczy się boi, ale zawsze chce tylko, żeby wszyscy byli szczęśliwi; najlepszy przyjaciel Williama Turnera; miłośnik kwiatów, zwłaszcza słoneczników; wywodzący się z bardzo katolickiej rodziny; nie do końca rozumie, co czuje; zapatrzony w starszego kolegę, Paula Gauguina.

[LOST BOY – Troye Sivan]

Joseph Mallord William Turner – popadający w skrajności, wybuchowy pierwszoklasista nie do końca akceptowany/rozumiany przez otoczenie; zafascynowany katastrofami, niekwestionowany okoliczny mistrz akwareli, najlepszy przyjaciel Vincenta van Gogha; odrzucił stypendium z angielskiej Royal Academy .

[Amsterdam – Nothing ButThieves]

Magdalena Carmen Frieda Kahlo y Calderon, znana jako Frida Kahlo – buntownicza pierwszoklasistka zawsze w centrum uwagi; zafascynowana kulturą swojego kraju; czasem ma dziwne sny; kocha kwiaty, mocne szminki i gorszenie ludzi; przyjaciółka Yayoi Kusamy i Tamary Łempickiej; w dzieciństwie zaprzyjaźniła się ze śmiercią; bez reszty zakochana w swoim chłopaku z klasy maturalnej, Diegu Riverze.

[Carmen – Lana Del Rey]

Yayoi Kusama – dziwna, dość mocno zamknięta w swoim świecie pierwszoklasistka, lecz nawiązująca na tyle kontaktu ze światem zewnętrznym, by zaprzyjaźnić się z Fridą Kahlo i Tamarą Łempicką; co jakiś czas kursująca do szpitala psychiatrycznego; nie zawsze chce być sobą; kształci się na mistrzynię szyderstwa; uwielbia kropki.

[Banana Brain – Die Antwoord]

Tamara Łempicka – pewna siebie, niezależna pierwszoklasistka, tworząca feministyczny triumwirat z Fridą Kahlo i Yayoi Kusamą; ma mocną wizję swojej twórczości i samej siebie, ale nie zawsze udaje jej się żyć zgodnie z nią; uważa się za Polkę mimo tego, że na ferie wraca do Petersburga.

[Bad At Love – Halsey]

Oscar Claude Monet – przywódca znanej grupki towarzysko-artystycznej tudzież Impresjonistów; wiecznie niezadowolony drugoklasista; zafascynowany wodą; rozdarty między pragnieniem spokoju, pragnieniem piękna i pragnieniem sukcesu; prawdopodobnie pod łóżkiem ma akwarium z nenufarami.

[Even in my dreams, I can't win – Bad Suns]

Pierre-Auguste Renoir – zdeterminowany w kwestii sukcesu drugoklasista; skomplikowana, nieco szorstka przyjaźń z Claudem; kocha piękne rzeczy i lubi, gdy wszystko jest poukładane; nie lubi stać w drugim szeregu; nie zawsze jest pewien, czy pomysły impresjonistów są takie wspaniałe i nieomylne...

[Wilson (Expensive Mistakes) – Fall Out Boy]

Berthe Morisot – skryta, błyskotliwa drugoklasistka; stanowczy fundament impresjonistów; maluje delikatne rzeczy, sama starając się nie być jedną z nich; może troszkę za bardzo podziwiająca Edouarda Maneta i może troszkę zbyt bardzo lubiąca jego głos; niedoceniana, odważna i podzielająca feministyczne zacięcie pewnych pierwszoklasistek.

[Someone That Loves You – HONNE]

Alfred Sisley – impresjonista z drugiej klasy o angielskim pochodzeniu i angielskich inspiracjach w sztuce; lokalny złośliwiec; każdą cząstką siebie wierzy w impresjonizm; gdyby mógł, prawdopodobnie całe życie spędziłby, jeżdżąc na sankach; według Moneta ciągle za mało rozmazany; niedoceniany.

[One for the road – Arctic Monkeys]

Camille Pissarro – sympatyczny drugoklasista, wierzy w harmonię i troszkę w socjalizm; żydowskie pochodzenie; coś na kształt najlepszego przyjaciela Sisleya; bardzo lubi Berthe; ceniony; kocha pejzaż, ale uporczywie wplata do niego człowieka; też za mało rozmazany, ale również stuprocentowy zwolennik impresjonizmu.

[Submarines – The Lumineers]

Edouard Manet – przyjaciel impresjonistów, starszy od nich o rok; milczy przez większość czasu, ale każde jego słowo jest słyszalne i ważne; pełen drobnych sprzeczności – nie lubiąc być w centrum uwagi, w jakiś sposób zawsze ją przyciąga, a jego zdecydowanie nierozmazane obrazy wywołują skandal za skandalem; nawet Claude się nie czepia; kradnie serca, swe własne oddawszy Evie Gonzales.

[Miss Missing You – Fall Out Boy]

Mary Cassatt – ta najlepsza uczennica; pastelowe kolory, duże swetry, grube książki i pogrupowane nastrojowo playlisty na Spotify; esencja łagodności, szyfrująca w spokojnych obrazach buntownicze przesłania; matkuje swojemu przyjacielowi; nie wie, co zrobić z dziwacznym adoratorem.

[Fix you – Coldplay]

Edgar Degas – nie ma pojęcia, co robi, ale stara się przetrwać; nie lubi ludzi ani świata; codziennie rano nakłada warstwę złośliwości i pogardy, czasem szalik, żeby nie zmarznąć; nie jest pewien, czemu tyle w nim złości; chciałby wreszcie znaleźć coś dla siebie; posiadacz małych sekretów, najlepszej przyjaciółki tudzież Mary i autorytetu w osobie profesora Ingresa.

[In My Feelings – Lana Del Rey]

Edvard Munch – trzecioklasista zatrzaśnięty w klatce apatii, smutku i ciemnych kolorów; rozpaczliwie próbuje mieć znajomych; czyta egzystencjalistów, nie chcąc wydawać się pretensjonalnym; sądzi, że jedyna zorza rozświetlająca jego niebo już dawno zniknęła.

[Somebody Else – The 1975]

Salvador Dali – widzi ogromnie dużo rzeczy, których inni nie widzą; jedyne, na co ma konkretny pomysł w życiu, to kształt wąsów, nadal uparcie rosnących zbyt wolno; potrafi nadać wszystkiemu konsystencję camemberta; jego dziewczyna wcale nie jest wymyślona; mimo słoni, pająków i płonących żyraf przy sobie wciąż czuje się samotny.

[You're in love with a psycho – Kasabian]