'Ik heb een idee.' Het kost me moeite mijn ogen van Fien los te trekken, maar als het me eindelijk lukt zie ik Mike staan. Hij kijkt me grijzend aan. 'Vertel' zeg ik, terwijl ik mijn fiets in de stalling zet. Samen lopen we richting de school. Ik kan het niet laten nog eens in haar richting te kijken. Niet dat ze het doorheeft, maar toch. 'Oké, maar je mag geen nee zeggen beloofd?'
'Beloofd.' Hij drukt zijn wijsvinger priemend tegen mijn borst. 'Jij gaat met Fien naar de bioscoop vanavond.' Ik kijk hem lachend aan. 'Nee.'
Hij steekt zijn handen in de lucht. 'Je kan haar niet eeuwig blijven ontlopen. Je moet een move gaan maken gast.'
Ik rol met mijn ogen. 'Ze ligt buiten mijn bereik.' Mike grijnst. 'Dat weet je pas, zodra je het probeert.'

Inmiddels zijn we aangekomen bij de rest van onze vriendengroep. 'Wat probeert?' vraagt Wessel zogenaamd geïnteresseerd. 'Gaat dit weer over die Fien?' Ik wil mezelf eronderuit praten, maar Mike is me al voor. 'Casper gaat met haar uit vanavond.'
Ik knijp lachend mijn ogen samen. 'Helemaal niet.'
Wessel knikt goedkeurend. 'Ik denk dat je het moet doen'
'Wat? Nee' zeg ik hoofdschuddend.
Hij kijkt me uitdagend aan. 'Je bent gewoon bang.'
'Ik vind haar niet eens leuk' ga ik tegen hem in. Dat is gelogen. Mike lacht. 'Gast je staart áltijd naar haar.'
'Dat is absoluut niet waar.' Die zin krijg ik niet uit mijn mond zonder er bij te grijnzen. Hij knikt naar iets aan de andere kant van de gang. 'En wat nou als ik je vertel dat ze daar staat?' Ik schud mijn hoofd. 'Dan hoef ik niet te kijken. Zie je? Ik ben volkomen relax.' Hij knikt spottend. 'Sure.'

Ik ben Casper van Dam. En dit is mijn verhaal.