Yıllardır dosttular. Kırk yıllık dostların arasına kara kedi girmişti sanki. Bir soğukluk, aramama, yazmama, görüşmeme.

Oysa ne çok seviyordu dostunu.

Canını.

Aslında hata ondaydı. Küçücük bir kavgada hayatından çıkarmıştı onu. Engellemişti.

Aradan dört sene geçti.

Kız affettiğini söylüyordu ama kalp kırıklığı kolay- kolay geçmiyordu.

Şimdi zamana bırakacaklardı.

Her şeyi.

Sahi mümkün  müydü bu?

Her şey eskisi gibi olabilir miydi?

Bence hiç  bir şey eskisi gibi olamaz.

Fakat bildiği bir şey vardı;oda hatasız kul  yoktu. Herkes hata yapardı.

Önemli olan karşındakinden  özür dilemek ve aynı hatayı bir daha tekrarlamamaktı.

Haksız mıyım?

Kırık kalp kolay tamir olamazdı ama belki de  gün gelirdi geçen zamanı telafi etmek adına eskisinden bile daha yakın dost olabilirdin.

Değer verirdin.

Değerini bilirdin yanındayken.

Ve kavgada etsen ayırmazdın yolunu.