Tehlikeli olaylar son  zamanlarda şehirde oldukça artmıştı. Gittikçe daha fazla göç alan İstanbul artık güvenli olmayan şehirler kategorisindeydi.

Komiser Mahmut en son hırsızları içeriye tıkmıştı. Hırsızlık olayları o denli artmıştı ki, hangi birine koşturacaklarını bilemiyorlardı.

Bir diğer yaygın suçlardan birisi ise sosyal medya, internet dolandırıcılığıydı. Binlerce kişinin hesapları haklenmiş, banka bilgilerine kadar girilerek insanlar  dolandırılmışlardı. Sahte hesaplardan bazıları yakalanmıştı. Ancak henüz kimliği belirlenememiş bir sürü sahte hesap, dolandırıcılığa bulaşmış bulunmayı bekleyen suçlularla doluydu, ortalık.

İşleri zordu. Şu anda üstünde çalıştıkları dava ise uyuşturucu ticaretiydi. Suçluları henüz yakalayamamışlardı.

Cinayet, cinsel suçlar, Gasp, soygun, fuhuş , sahtecilik, yağma, yaralama, işkence, zorbalık, şiddet,  suçları dünyada gittikçe artıyordu. Özellikle de kadın cinayetleri dünyada en çok işlenen suçlar arasındaydı. 

Peki ya çocukları o yola getirenler? onların hiç mi suçu yoktu? aşırı fakir bölgelerde küçük çocuklar hırsızlık yapıyorlardı. Cezaevlerinde 287'si çocuk olmak üzere 25 bin 429 'cinayet' tutuklu ve hükümlüsü bulunuyordu.

Bazı cinayetlerde sadece kötülükten dolayı işleniyordu. Irkından, ırkçılıktan, nefret suçundan, dini inanışından, ya da inanmayışından, cinsel tercihinden vsr gibi.

Komiser Mahmut geçenlerde Ali isminde bir çocukla karşılaşmıştı. Çocuk yeterince beslenemediği için bir deri, bir kemik kalmıştı. Aşırı pahalılıktan dolayı her gün yatağa aç girmek zorunda kalan çocuklar vardı, bu ülkede. Üstelik bununla da kalmamış, çocuk okulunda zorbalığa uğramıştı. Çocuğun ağır yükü, psikolojisi altında resmen ezilmişti , başkomiser. O kadar çok üzülmüştü ki, gece boyunca ağlayıp, durmuştu. Sıcacık yatağındayken haline şükür etti. Ve eşine sımsıkı sarıldı. Öyle uykuya azda olsa dalabildi.

Peki ya Menekşe? ah Menekşe, ah. Henüz 8 yaşındaydı, belki,ama, yüreği çok büyüktü. Acılarla doluydu, o minicik, güzel yüreği. Çocuğu yeni yurda vermişlerdi. Çünkü babası, annesini, ve abisini öldürmüştü. Kızcağız ise kimsesiz kalmıştı.

Ya Ayşe'ye  ne demeli? henüz 14 yaşında bir çocuktu. Köyde zorla evlendirilmişti. Çocuk gelinler, zorla evlilikler vardı, bu ülkede. Küçücük çocuklar evlendiriliyorlardı. Para için , bazen ise farklı gerekçelerle. Harçlik parasından dolayı kızını veren baba geçenlerde ağır cezaya tabi tutulmuştu.

"Amirim var mı bir gelişme".

"Henüz yok sen şu Coşkun denen mafya adamıyla bir görüş bakalım adam belki bir şeyler biliyordur".

"Doğru o belki görmüştür kaçakcıları" dedi Enes.

"Umarım abi".

Derken gece yarısı tenha bir sokağa girdiler. Uyuşturucu satıcılarının orada olabileceğine dair bir bildirim ihbar almışlardı. Bu tarz ihbarların bazısı yalan çıksa da kırk yılda bir doğru çıktığı da oluyordu. Belli olmazdı. Hem şanslarını denemelerinin ne gibi bir zararı olabilirdi ki?.

Ve bir adım... bir adım daha... sessizlik. Ve koyu bir karanlık... Birilerinin ayak seslerini duymuşlardı. Tıkırtılar geliyordu. Zifiri karanlıktı. Birden bir kedi önlerinden geçti.

"Bir şey yok".

"Kediymiş". 

"Hişt" diyerek ilerlemeye devam ettiler. Fark edilmeden yürümeye çalışan bir kaç kişinin ayak sesleri vardı.

Burada olabilirlerdi.

Ve yanlarındaki köpek birdenbire havlayarak suçluların önlerine atladı. Köpeklerin koku duyusu oldukça gelişmişti.

Derken o pislikleri uyuşturucu satıcılarını yakalamışlardı.

Ve adalet nihayet yerini bulmuştu.

Peki ama ya suçsuz olanlar? masum olduğu yerde iftira yüzünden, yeterince delil olmadığı halde hapiste yatanlar?

Stephen King'in yeşil yol kitabı da bunu anlatıyordu. Ünlü eser filme de alınmıştı.

Sadece suçlularla dolu değildi, hapishane. Orada masum olduğu halde, suçsuz yere hapis yatan insanlarda  vardı.

Ve hep de olacaktı.

Çünkü dünyada adalet arada işler. Her zaman işlemez. Ve bugün bir adalet yerini bulmuşken, aynı gün hapishane de suçsuz yere yatmakta olan genç bir çocuk dövülerek öldürülmüştü.

Bir tanesi de yakılarak öldürülmüştü. 

İşte böyle olaylarla dolu bir dünyada  da ,yaşıyorduk aynı zamanda.

Adalet her zaman işlemiyordu.