Ne garip insan, bazı düzde şaşar
Bir varlık telaşı ile maraton koşar
Bilmezki yolun sonunda ne var
Pislik böceği gibi ömür yuvarlar

Vakit yok bile durup düşünmeye
Garip aç, zalim tok; tasa etmeye
Bir düğümdür işi, akıl kıt, ermeye
Şaşkın kedi gibi kuyruk kovalar

Gizli açık görmez olmuş gözü
Dünya yansa yanmamış közü
Menfeat ile beleşe dayamış özü
Bozuk çeşme gibi çamur çapalar

Vuslat Tuna