Film „Koralina i tajemnicze drzwi"
Reżyser: Henry Selick

„Koralina i tajemnicze drzwi" to amerykański film animowany z gatunku fantasy. Został wyprodukowany przez studio Laika w 2009 roku. Opowiada on o jedenastoletniej dziewczynce o imieniu Koralina, która wprowadza się z rodzicami do starego wiktoriańskiego domu wraz ze swoimi zapracowanymi rodzicami, nie mającymi czasu na poświęcanie córce czasu. Pewnej nocy, dziewczynka odkrywa małe drzwi, za którymi istnieje alternatywna rzeczywistość, w której wszystko jest idealne, a zarazem dziwne: Mieszkańcy domu mają zamiast oczu czarne guziki. Spotyka tam sobowtórów jej rodziców, którzy przedstawiają się jako druga matka i drugi ojciec. Są oni kompletną przeciwnością Mel i Charliego Jonesów z prawdziwego świata. Ci drudzy robią Koralinie na obiad wyśmienite rzeczy jak złocisty kurczak, a nie obrzydliwe jedzenie nazywane przez dziewczynę „śluz ślimaka". Jedenastolatce bardzo podoba się taki świat. Wszystko jest w nim kolorowe i piękne. Jej pokój jest pełen żyjących zabawek i pięknych, różowych ozdób. Dziewczynka jednak nie zna prawdziwych zamiarów drugich rodziców, którzy chcą ją zatrzymać na zawsze w ich świecie i przyszyć jej do oczu guziki.

Ciekawostki:

~ Na jednodolarowym banknocie, który matka Koraliny daje jako napiwek, widnieje podobizna Henry'ego Selicka, reżysera filmu.

~ Film trwa godzinę i czterdzieści minut, co czyni go najdłuższym filmem wykonanym w technice poklatkowej.

~ W pewnym momencie filmu Korlina pokazuje szesnaście różnych wyrazów twarzy w ciągu trzydziestu pięciu sekund.

~ „Koralina i tajemnicze drzwi" jest pierwszym filmem w historii kina łączącym animację poklatkową z technologią 3-D.

~ Na tyle furgonetki można zobaczyć napis "StopMo Rulz". StopMo to skrót od „Stop-Motion", cały napis można więc przetłumaczyć jako „animacja poklatkowa rządzi".

~ Zespół They Might Be Giants napisał na potrzeby filmu 10 piosenek, ale z powodu zmiany nastroju produkcji filmu z czysto musicalowej na bardziej mroczną, wszystkie utwory zostały wycięte prócz jednego: w scenie, w której drugi ojciec Koraliny gra na pianinie i śpiewa piosenkę głosem Johna Linnela. Zespół stwierdził, że utwory skomponowane dla filmu uwzględni przy swoich innych projektach i wyda w postaci albumów.

Podsumowanie:
Przyznaję, że film zrobił na mnie duże wrażenie. Było wiele rewelacyjnych scen i wątków. Najpierw przeczytałem książkę i powiem wam, że film ma wiele różnic jak wątki lub postacie. Trzyma się fabuły książki, jednak wciskają na siłę straszniejsze sceny. Dla mnie, nie były takie mocne, ale dla młodszych widzów mogą być. Oczywiście, każdy ma inną psychikę i inaczej odbiera filmy, ale daję kategorię wiekową 12+.

Ocena: 7/10

Autor recenzji - Jack_Luka_Jones