“Flee” to duński animowany film dokumentalny z 2021 roku, wyreżyserowany przez Jonasa Pohera Rasmussena. Mężczyzna stworzył ten film, żeby przedstawić ukrytą historię swojego przyjaciela o ucieczce z kraju.

Amin ucieka z matką i rodzeństwem z ogarniętego wojną Afganistanu do Europy. W po drodze spotka ich wiele problemów oraz zostanie przedstawiony ich trud. Będą musieli wiele poświęcić, ale i zaryzykować życiem. Jest to także opowieść o dorastaniu i odkrywaniu swojej seksualności oraz o radzeniu sobie z traumą nawet dwadzieścia lat po zdarzeniu.

Fabuła w filmie jest niezmiernie bliska do scenariuszy innych uciekających rodzin. Ukazuje światu brudną prawdę o uchodźcach i ich zmaganiach. Pokazuje ofiary wojen, komunizmu, tłumienia w sobie uczuć oraz wiele innych niewygodnych tematów, na które ludzie wolą przymykać oko. Głównie dlatego porusza serce i doprowadza do wzruszenia.

Skupiamy się też na przeszłości Amina. Tłumiąc w sobie emocje, powoli odkrywał swoją orientację seksualną, dorastał i pomagał rodzinie. A poprzez przywiązanie do jego postaci, z zapartym tchem oglądamy zmagania jego rodziny w każdej trudnej sytuacji.

Ale widujemy również teraźniejszość. Amin, już jako czterdziestolatek, pracuje jako naukowiec, planuje ślub ze swoim wieloletnim partnerem i stara się zapomnieć o traumatycznych przeżyciach. Opowiada o nich przyjacielowi z widocznym trudem, co zapewne przyniosło mu sporą ulgę po tylu latach milczenia.

Animacja jest inna niż nam znane. Z brakującymi klatkami, czasem trochę brudna, trochę za szybka, raz za wolna, ale dodaje to uroku. Szczególnie w emocjonalnych scenach, gdzie to kolory i kreski wariują po ekranie.

Ścieżka dźwiękowa jest dopasowana do filmu, zupełnie jak gra aktorska. Oglądałem po francusku, ale słyszalny był ból oraz zmęczenie w głosie Amina gdy opowiadał, trochę ta niezręczność między nim i przyjacielem gdy się zwierzał, uczucie gdy mówił o swoim partnerze. 

Ogółem klimat filmu wydał mi się intymny, zupełnie jakby Amin się dzielił swoją historią tylko ze mną a nie ze swoim przyjacielem. Całość jest bardzo uczuciowa, a czasem bardzo niesprawiedliwa: zupełnie jak prawdziwe życie, co tylko nakręca spiralę cierpienia uchodźców.

PODSUMOWANIE:

Flee to bardzo ambitny film wymagający większej uwagi. Polecam go obejrzeć każdemu, a szczególnie osobom chcącym przemilczeć drażliwe tematy, gdyż te powinny zostać nagłośnione.

Autor recenzji – DEVVIANT