Naprawdę myślałaś, że kolejne już lato
Wyjęte z życia krótkiego nędzy
Poświęcę Tobie,
Znów tyle rozpaczy,
Tyle pieniędzy
Zmarnuję.
Wyrzucę w błoto z Twymi rozmowami,
Z których każda monologiem się stawała.
Chociaż wciąż stoję,
Jakby mnie nie było.
Ranisz,
Stoję niczym ściana.
Krzywdzisz, wina nigdy Twoja.
Zawsze ja coś źle
Wina zawsze moja.