Moeizaam slik ik.
Ik heb jaren uitgekeken naar dit moment, maar nu het er is, lijk ik helemaal niet zeker meer van mijn zaak.

Dan adem ik eens goed in (en uit, vanzelfsprekend), recht mijn rug en loop zelfverzekerd achter de jongen aan.
Op zich is het wel een leuke jongen.
Hij is aardig lang en heeft lichtbruine krullen.
Op de achterkant van zijn zwarte bomberjack staat een enorme grijnzende schedel.

Ik grinnik zachtjes.
Best ironisch.