'Stil maar, meisje, maak je geen zorgen...'
Heb je ooit wel eens een woedeaanval gehad? Ik weet het niet echt zeker over mezelf, maar op dit moment kom ik er wel erg in de buurt. Met een mislukte oerkreet storm ik op de man af en slinger me op zijn rug, terwijl ik met mijn vuisten op zijn hoofd begin te bonzen.

Het ziet er hoogstwaarschijnlijk belachelijk uit, maar ach.

De man slaakt een jammerende kreet en wankelt naar achteren. Het meisje, daarentegen, staat met een lege uitdrukking roerloos tegen het glas aangedrukt.
Terwijl ik mijn best doe om de man in bedwang te houden, gil ik: 'DOE DAN WAT!'
Opeens lijkt ze uit een trance te ontwaken. Snel loopt ze naar me toe en trapt de man hard in zijn maag. Hij klapt naar adem happend dubbel, en vlug spring ik van hem af.

Ik grijp hem vast aan zijn haar en sleep hem mee naar het raam van de tram. Met alle kracht in mijn lijf, ram ik hem tegen het glas aan. Bij elke bons, lijkt het ietwat te barsten.
De man gilt en krijst, en zijn shirt is nu al doorweekt van het bloed.
Woedend smijt ik hem neer op de grond, en ga op zijn borst zitten terwijl ik zijn keel dichtknijp.

Nu komt er alleen maar een schel gepiep uit zijn keel, en langzaam verslapt zijn lichaam. Vermoeid stap ik van hem af.
Het meisje kijkt me voor enkele seconden verwilderd aan, en begint te gillen.
Potverdriedubbeltjes.