*Camille*

-Camille? To ty? - odwróciłam się w stronę, z której dochodził głos. Zobaczyłam Alice, które stała obok jakiegoś chłopaka. Na jej twarzy było tak dużo emocji. Najbardziej widoczne było niedowierzanie i szczęście.

-Alice - wyszeptałam, ale przede mną wyrósł Daehyun. Już sięgał do pasa żeby wyjąć swoją broń, ale złapałam go za ramię i stanęłam na palcach - przestań - wyszeptałam mu do ucha. Na szczęście Daehyun ustąpił. Alice powoli podeszła do mnie.

-Co ty robisz? Kto to jest? - zapytała dziewczyna. Dopiero teraz się jej przyjrzałam. Zmieniła włosy na czerwone, zmieniła też styl makijażu oczu. Teraz wydawały się jeszcze większe niż były kiedyś.

-Zejdźcie nam z drogi - powiedziała CL wychodząc zza pleców Daehyuna. Chłopak, który był z Alice złapał ją za ramię.

-Alice... Chodźmy lepiej - powiedział nachylając się do dziewczyny.

-Poczekaj, chcę porozmawiać z Cam - powiedziała i wyrwała się z uścisku szatyna.

Mimo cichych protestów Daehyuna i CL stanęłam naprzeciw przyjaciółki. Dziewczyna przytuliła mnie, ale ja stałam zupełnie obojętnie, jak jakiś słup.

-Co się stało? Gdzie byłaś? Kto to jest? - pytania wylatywały z jej ust jak z karabinu maszynowego.

-Zmieniam swoje życie - powiedziałam tylko, a Alice uraczyła azjatę, który stał tuż za mną, morderczym spojrzeniem.

-Rodzice się o ciebie martwią - powiedziała. - Twoja mama tak cierpi... Cały czas płacze - Alice próbowała mnie wziąć na poczucie winy, ale ja chciałam zmienić życie również mojej rodzicielki.

*Alice*

Próbowałam przekonać Cam do powrotu do zwykłego życia. Co chwilę patrzyłam na nowych znajomych mojej przyjaciółki. Tego faceta kojarzyłam.

-Cam... Wszyscy cierpią od czasu gdy zniknęłaś - powiedziałam i zauważyłam, jak z kącików jej oczu zaczynają lecieć łzy.

-Nie rozumiesz Alice - wyszeptała, a azjatka, która stała za nią szepnęła coś na ucho do jej kompana.

-Jak to, 'nie rozumiem'? - zapytałam próbując ich ignorować. Po policzkach Camille spływało coraz więcej łez.

-Po prostu... Nigdy nie próbowałaś zrozumieć mnie, moich problemów - powiedziała, azjata podszedł i odwrócił ją do siebie.

-Nie płacz, Cam - powiedział i przytulił ją.

Miałam nadzieję, że postawi jakiś opór, ale ona po prostu się w niego wtuliła. Zrozumiałam, że nie mam szans, żeby ją teraz przekonać, więc spuściłam wzrok na buty i westchnęłam. Gdy podniosłam wzrok z powrotem na tą dwójkę zobaczyłam, jak azjata całuje Cam w czoło. Czyli moja przyjaciółka znalazła miłość? Tak długo jej szukała... Nie miała szans na takie uczucia, gdy mieszkała z rodzicami. Dlatego zniknęła?

-Odezwij się kiedyś - powiedziałam i pociągnęłam Josha w przeciwnym kierunku. Z daleka obrzuciłam ich jeszcze spojrzeniem pełnym bólu.

*Camille*

Gdy Daehyun przyciągnął mnie do siebie poczułam przyjemny dreszcz. Schował mnie w swoich ramionach. Tak teraz tego potrzebowałam, ale nadal jego zachowanie było dziwne.

Gdy Alice zniknęła Daehyun odsunął się ode mnie i podniósł mój podbródek.

-Nie płacz - powtórzył i otarł ręką resztki po łzach, które do tej pory schły na policzkach - źle tak wyglądasz - dodał i znów mnie przytulił.

Po 15 minutach doszliśmy do centrum handlowego. Zaczęliśmy przemierzać alejki centrum handlowego, aż w końcu CL zdecydowała się na wejście do jednego ze sklepów. Tam zaczęła mi podawać wieszaki z ubraniami, głównie skórzanymi.

-CL... Ja nie wiem czy skóra... - zaczęłam, ale dziewczyna mnie uciszyła.

-Chłopakom się to podoba - powiedziała i ruchem głowy wskazała na Daehyun, który stał przy przymierzalniach i zawzięcie pisał coś na telefonie.

Ja tylko westchnęłam i poszłam do przymierzalni. Gdy tylko zasłoniłam kotarę w przymierzalni zaczęłam ciężej oddychać. Spotkanie Alice było dla mnie, wbrew pozorom, bardzo traumatycznym przeżyciem. Oparłam się o jedną ze ścian i próbowałam wyrównać oddech. Spojrzałam w lustro. Moje odbicie mnie przeraziło. Wyglądałam jak jakiś wampir. Praktycznie biała skóra na wychudzonej twarzy, pewnie dlatego Al tak się zmartwiła, gdy mnie zobaczyła. Zamknęłam oczy i policzyłam do dziesięciu, gdy je znów otworzyłam było już trochę lepiej. Przymierzyłam ubrania wybrane przez CL. Wszystkie były ładne. Wyszłam z przymierzalni i od razu podbiegła do mnie blondynka.

-I co? Dobrze leżą? - zapytała, odebrała ode mnie wieszaki z ubrankami i rzuciła nimi w Daehyun'a, który widocznie nie był zadowolony z tego faktu, jednak złapał wszystko i nawet nie skomentował zachowania blondynki.

-Tak

-No to do kasy! - zarządziła dziewczyna i skierowała się w stronę lady. Daehyun spokojnie poszedł za nią.

-Ale kupimy wszystko? - zapytałam dość mocno zdziwiona zdarzeniem, które przed chwilą właśnie miało miejsce. Przecież to wszystko jest strasznie drogie i w dodatku tego jest chyba z dwadzieścia sztuk!

-No chyba - powiedział Daehyun i położył wszystkie rzeczy na ladzie, za które po chwili zapłacił.

Po wejściu jeszcze do obuwniczego i kupieniu kilku par butów na wysokim obcasie lub koturnie, wróciliśmy do domu. Od razu położyłam się na łóżko. Miałam dość, zwłaszcza, że miałam mało do powiedzenia w kwestii tego, co będę ubierać. W tych ubraniach wyglądałam jak młodsza siostra CL. Najgorsze było to, że Daehyun zawsze ją popierał.