Hoofdstuk 22
Pov Tanicha
Ik ren naar Emma toe als ik haar zie, wat ben ik blij dat ze veilig is! "Em, ik heb je zo gemist!" Zeg ik, met tranen in mijn ogen. Ze knikt, en ik voel mijn schouder nat worden. "Mag ik even wat vragen?" Hoor ik die zelfde politie agent zeggen. Ik knik. "Hoe lang ben je hier al?" Ik zeg dat ik hier al een week ben. En ze knikt. "Wat ging je doen?" Vraagt ze. "Ik moest naar school, maar wou weg lopen." Hij kijkt me raar aan. "Je moest naar school?" Vraagt hij. Ik knik. "Ik moest ook iets te doen hebben ofzo." Zeg ik. Ik snapte het zelf ook niet zo goed. Als ik klaar ben geef ik Emma nog een stevige knuffel. Als ik me net om wil draaien hoor ik een schot...
Pov Erik
Ik ben op mijn werk en hoor een alarm af gaan. Ik kijk op mijn mobiel en zie dat er politie voor mijn deur staat. Hoe in vredesnaam kan dat? Ik heb de telefoon lijn toch uit gezet? Dat ondankbaar kreng. Ze heeft het gewoon goed bij ons en dan mag ze een beetje vrijheid, ik heb natuurlijk wel geregeld dat ze op school niet weg kon gaan en dat ze in de buurt op haar letten, maar ze moet blij zijn. Ik pak snel mijn spullen en ren naar de auto. Ik rij naar mijn huis. Als ik daar aankom zie ik allemaal politie agenten staan. Ik parkeer een straat verder en loop rustig naar mijn huis. Als ik dicht bij een politie agent ben, maak ik hem dood en trek zijn kleren aan. Ik loop eerst een rondje om te kijken wat en wie er allemaal zijn. Als ik klaar ben pak ik mijn pistool en richt op de lucht en schiet ik..
Bạn đang đọc truyện trên: AzTruyen.Top