Hoofdstuk 19

Pov Tanicha

Net toen we uit het bos kwamen zie ik een politie auto weg scheuren. Te laat dus..... Ik hoop dat Emma er nog is, en word gevonden door de politie. Ik zit hier ondertussen nog vast, met een man en een jongen. Gelukkig ben ik wel van die andere mannen af.

We stoppen bij een grote villa. "Uitstappen." Zegt de man streng. Ik doe wat hij zegt en stap uit. Ik loop achter ze aan naar binnen. Als we in de woonkamer staan zie ik de baas. Wat doet hij hier nou weer! Je mocht tog niet gekocht worden door je brenger! Of heb ik het verkeerd begrepen.... Nu pas dringt het tot me door. Hij heeft deze mensen me laten kopen om me vervolgens weer mee te nemen.. Nee... "Zo hier is ze, mag ik nu mijn geld." Vraagt de man ongeduldig. Ik kijk bang naar de man en de jongen. De jongen kijkt me medelevend aan. "Ja, hier." De baas duwd hem een pakketje geld in zijn handen. Hij loopt naar me toe en trekt me mee het huis uit. Ik kijk nog 1 keer achter om en zie de jongen levenloos voor het raam staan.

POV EMMA:

Ik kijk Tanicha nog na, nadat ze weg werd getrokken. Ze zij dat het goed zou komen. Hoe kan ze dat ooit zeggen. Na een paar minuten, zie ik weer een paar mannen binnen komen. Ze lopen mijn kant op. Ik draai me om en wil weg lopen maar ze hebben mijn arm al gepakt. "Zo dus je wou weg lopen? Zo hoor je, je niet te gedragen he!" Ik knik braaf, wat zou ik anders moeten doen. Hij trekt me mee naar buiten. Ik kijk om en zie nog maar een paar meisjes staan.
Als we bij de auto zijn aangekomen, staan er opeens allemaal politie. De man die me vast heeft scheld zachtjes. Hij trekt me mee naar de andere kant van het gebouw. Als we daar aan zijn gekomen worden we omsingeld. "Handen omhoog!" Zegt een politie agent. Ik wil mijn handen omhoog doen maar de man heeft nog steeds mijn hand vast. Hij gaat voor me staan. "Je krijgt haar niet! Ik heb eerlijk betaald!" Zegt hij. Hij pakt nu allebij mijn polsen stevig vast. "Nog 1 keer! Handen omhoog!" Zegt weer dezelfde politie agent. De man blijft koppig staan en beroerd geen vin. Opeens trekt hij een pistool uit zijn jas. Alle agenten staan klaar om te schieten, maar dan richt hij zijn pistool op mijn hoofd. Ik verslik me bijna. "Nu durven jullie niet meer he? Hahaha." Hij begint te lachen. Opeens voel ik een pijn scheut door mijn been. Ik gil het uit. "Dat is omdat jullie mij niet met rust laten." Zegt hij. Ik zak door mijn knieën. De pijn is erger aan het worden, niet dragelijk zo'n pijn. Ik kijk naar mijn been en er stroomt allemaal bloed uit. Ik leg voor zachtjes mijn hand er op, wat niet echt helpt. Opeens hoor ik weer een schot. Ik duik in een, maar er gebeurt niks. Ik voel dat iemand me losser begint vast te houden en uit eindelijk los laat. Ik kijk op en zie dat de man nu op de grond ligt..... Dood. Ik doe mijn ogen dicht. Dit vergeet ik nooit meer. Ik voel een hand op me schouder. Ik kijk verschrikt op, er staat een politie agent, degene die net alles zij. "bel een ambulance!" Roept hij. Ik kom weer terug in de realiteit en voel de pijn weer opkomen. Ik voel nu tranen stromen over mijn wangen. Het doet echt fa**** pijn. Ik voel me duizelig worden en val weg.Het enigste wat ik nog hoor is hoe de sirenes steeds dichter bij komen.

------------------------------------------------------------
Hey!
Weer een stukje!
Willen jullie nog leuke covers sturen?
Dat zouden we echt leuk vinden!
Thx, we zullen snel weer verder gaan!

Bạn đang đọc truyện trên: AzTruyen.Top