Pov Tanicha

Als we een eindje hebben gereden, stopt de auto opeens. Ik voel weer dat iemand mijn arm pakt. Weer die zachte greep, wat is dit!?! Waarom doet hij zo, is hij omgekocht ofzo. nee dat kan niet, want iedereen hier doet gemeen. Ik hoor sleutels en dan dat een slot word omgedraaid. Ik word weer geduwd in mijn rug. Dit keer gaat de blinddoek pas in mijn kamer van mijn hoofd af. Ik kijk naar de man die voor me staat, het is de zelfde man als net. "Dankje" zeg ik zacht. Ik weet ook niet waar voor ik het zij maar het kwam opeens uit mijn mond. Hij kinkt en loopt weg. Ik kijk de kamer rond. Ik zie dat er 2 bedden staan. Waarom zouden er 2 bedden staan? Als ik me omdraai schrik ik me rot, daar zit Emma op de grond met touwen om haar heen. Ze heeft haar ogen gesloten. "Emma?" Fluister ik zachtjes. Ze schrikt en kijkt op. Ze kijkt naar me en ik zie een glimlach te voor schijn komen. Ik ga zo snel als ik kan naar haar toe en maak haar los. "Wat doe jij hier!" Vraag ik. "Ik weet het niet! Ik fietste naar school, en werd gebeld, ik hoorde een man en toen werd ik gepakt en..." Ik onder breek haar. "Emma doe is even rustig ik ben bij je! Rustig maar. Haal even goed adem." Ik hoor haar een paar keer diep ademen. "Oke, en hoe lang ben je hier al?" Vraag ik. "Ik denk nu 2 uurtjes ofzo." Ik slaak een zucht. Ze hebben haar dus nog haast niets aan gedaan. Ze ziet er ook nog gezond uit. Opeen zie ik een traan lopen vanuit haar oog. Ik kijk haar verbaast aan. "Waarom huil je?" Vraag ik terwijl ik naast haar ga zitten. "Ik heb je zo lang niet meer gezien! Ik miste je Tan, echt!" ik kijk haar aan en geef haar een knuffel. Na een tijdje trekt ze terug. "Tan, je ziet er slecht uit! Gaat het wel?" Vraagt Emma bezorgt. "Ja hoor met mij gaat het wel goed." zeg ik. "Kom zullen we gaan slapen? Ik ben wel moe." Vraagt Emma. "Ja, wacht even hoor." zeg ik terwijl ik op sta. Ik loop naar de ene kant van de kamer waar een bed staat. Ik ga er achter staan en duw hem tot dat hij bij het andere bed staat. Ik kijk naar Emma en glimlach. Ze staat op en loopt mijn richting op. We gaan liggen en vallen meteen in slaap.

Ik word wakker van iemand die me heen en weer schud. Ik doe mijn ogen open en kijk in het gezicht van Emma. "Wat is er?" Vraag ik. "Jeeez, wat slaap jij diep! Je lag wel 2 dagen te slapen. hoe komt dat?" Vraagt emma bezorgt. "Nou ik sliep heel de tijd op de grond en nu we een bed hebben kan ik eindelijk goed slapen. Maar wat is er nou?" Vraag ik. "Nou, er kwam net een meneer zeggen dat we ons klaar moeten maken. Met de kleren die in de kast hangen. We moesten er goed uit zien zij hij." Ik kijk verbaast en kijk rond. Ik zie een oude kast staan en loop er naar toe. Ik trek de kast open en kijk naar alle jurken die er in liggen. "Waarom moeten we dit aan?" Vraag ik, en draai me om naar Emma. "Weet ik niet." Ik draai me weer om en pak de jurken. Het zijn er 3. Ik zie een korte rode, een korte blauwe en een korte roze. Ik kijk er met vol afschuw naar. "Dit ga ik echt niet aan trekken hoor!" Normaal zou ik met puppy ogen er naar kijken, maar nu echt niet. "Hij zij dat het moest of we kregen wat we verdienden." Zij Emma. Ik rilde even. Ik gaf de blauwe jurk aan Emma en de roze nam ik. Ik laat mijn hand over de stof glijden. "Oke maar alleen omdat het moet!" Zei ik. Ik kleed me vlug om en keek naar Emma. Wow ze zag er prachtig uit! "Wow dat staat je echt goed!" Zei ik. "Nou jij ziet er ook beeld schoon uit hoor!" Hoorde ik Emma zeggen. Ik keek rond en zag een spiegel aan de muur. Ik liep er heen en hoorde Emma achter me aan komen. "Dit zou voor ons eerste bal moeten zijn. Niet voor de baas." Zij ik in mezelf. Maar blijkbaar hard genoeg dat Emma het ook hoorde. Ik hoorde haar wat mompelen. Ik liep terug naar het bed en pakte de rode jurk en wou hem terug hangen toe ik opeen schoenen zag. Niet dat ook nog! Het waren pumps in de zelfde kleur. Nee dit had echt voor ons eerste bal moeten zijn! Ik pakte onze bij horende schoenen en deed ze met opzet aan. Ik stond op en moest nog even wennen maar uit eindelijk lukte het me om met hakken te lopen.

Na een tijdje gaat de deur open en zie ik die man van daarnet naar binnen lopen met de baas. "Jij daar met die blauwe jurk! Jij houd mijn zoon gezelschap. En jij! Jij houd mij gezelschap." Ik kijk naar Emma en knik naar haar als teken dat alles goed komt. Ze mag met die aardige man, of is het jongen mee. Ik moet met de baas mee! "Wat gaan we eigenlijk doen?" Vraag ik. Als ik bijna bij de baas ben. "Nou wij gaan eerst naar een bal, en daarna gaan we naar een veiling. Dat hoort inprisipe bij elkaar." Zegt de baas. Ik slaak een zucht en loop naar de baas. Dit word nog een lange dag.

------------------------------------------------------------
Hopelijk vinden jullie het leuk!
Bedankt voor de 1K!!!
We zijn zoooo blij!
Hopelijk vinden jullie het ook leuk om te lezen!
Thx!