Hoofdstuk 12

Pov Tanicha

Er gaan een paar dagen voorbij. Er is niks raars gebeurd de laatste tijd. Ik kreeg gewoon elke avond te eten. Helaas geven ze het eten elke dag om een andere tijd. De baas en Gans zijn niet meer langs gekomen. Gelukkig maar. Ik zit hier nu echt al veel te lang. Ik denk al een paar weken, moeizame weken die ik hopelijk snel vergeet. Ik kijk op als ik de deur hoor gaan en zie Gans weer is staan. Ik grinnik in mezelf en hij kijkt me boos aan. "Wat zit jij te lachen?," hij loopt naar me toe en trekt me aan mijn haren omhoog. Ik geef een gil. "Ik.. Ik lachte," ik stop om dat ik even niet goed kan ademhalen. Als mijn ademhaling weer onder controle is ga ik verder. "Ik lachte niet," zeg ik. Er rollen tranen over mijn wangen. "Doe nou niet alsof ik dom ben! Ik zag het wel, eigenwijs kind dat je bent," Ik voel een trap in mijn buik en pak mijn buik vast om hem te beschermen voor nog meer schoppen en val op de grond, maar die komen niet. Ik kijk om hoog en zie dat hij gemeen grijnst en naar me toe loopt.

Hij pakt mijn handen en bind ze vast achter mijn rug. Ik voel rillingen door mij heen gaan en begin helemaal te trillen. "Och meisje ben je een beetje bang?," Vraagt Gans. Ik kijk naar beneden en laat weer een paar tranen rollen. Ik weet niet waarom ik bang ben, maar ik word steeds zwakker en word steeds banger ook al zitten ze maar aan mijn handen. Ik moet me gewoon sterker gedragen. Ik veeg mijn wang af aan mijn schouder en kijk hem aan. Met een gezicht zonder emoties. "Blijf van me af," sus ik door mijn tanden. Hij kijkt me verwarrend aan. "Zo zo dus jij denkt dat je alles zelf kan gaan beslissen? dat denk ik niet he?," Hij pakt mijn armen beet en tilt me op. "Ik zal wel eens laten zien wie hier de baas is!," Hij geeft me een klap op mijn gezicht. Ik voel het bloed langs mijn kaak lopen. Ik ben wel al een beetje gewend geraakt aan de pijn, Maar het komt nog steeds hard aan. Hij duwd me tegen de muur aan. "Laat me los!," Schreeuw ik. "Wat moet je van me!," Ik kijk hem boos aan. Maar hij kijkt juist vermakend. "Ik vind het wel leuk als je boos bent. Maar je moet niet al te voos worden hoor anders moet ik je pijn doen," hij streelt langs mijn wang met zijn hand. Het valt me op dat hij snel van stemming kan wisselen, wat ik heel erg knap vind. Hij begint me te kussen in mijn nek. Ik stribbel tegen maar niks werkt. Ik ben verloren, ik ben zwak, zit vast, en alles doet pijn. Kan iemand me redden uit deze hel!

Ik lig op de grond op gevouwen in een hoek van de kamer. Ik probeer alle beelden van net weg te halen, maar ze komen steeds terug. Ik kan er niet meer tegen ik moet hier weg. Ik trek me op aan de muur als ik opeens iets scherps voel. Ik trek mijn hand gelijk terug. Wat was dat? Ik steek mijn hand uit en probeer het te vinden. Als ik het weer voel haal ik mijn hand niet weg maar probeer het uit de muur te halen. Het is een schroef, zie ik. Ik loop naar de deur en probeer met de schroef de deur open te maken, wat natuurlijk niet helpt maar proberen kan altijd. Als het na een paar keer niet lukt geef ik op.

Ik loop terug naar de hoek en laat me weer op de grond zakken. Ik pak de spijker en voel aan het harde uit einde. Ik prik in mijn vinger en voel eerst helemaal geen pijn maar daar na begint het te tintelen. Zal ik...... Ik kijk naar mijn arm. Nee wat ben ik aan het doen! Omg waarom denk ik hier aan! Tanicha stop! 1 keertje maar. Ik kijk weer naar de schroef en leg hem op mijn arm. Brr koud. Ik duw de punt zachtjes tegen mijn arm en trek een klein streepje. Ik kijk er naar en zie dat het een donkere kleur roze word. Ik maak nog een paar strepen tot dat ik vind dat ik wel wat dieper mag gaan. Ik maak steeds diepere sneeën, tot dat ik me realiseer wat ik heb gedaan. Ik kijk naar mijn armen en zie ze vol staan met krassen. Ik ben echt niet goed snik hoor! Ik gooi de spijker weg en krul me op in een hoopje op de grond. Ik doe mijn ogen dicht en probeer te gaan slapen, en niet te denken over alle nare dingen, maar aan mijn ouders en vrienden. Want anders krijg ik nachtmerries en dat hoef ik er echt niet bij!

---------------------------------------------------------------------
Heey wat vinden jullie van ons boek?
Als je tips hebt mag je die altijd zeggen hoor!
Bedankt dat jullie ons boek willen lezen daar zijn we echt blij mee!
En ook bedankt voor alle votes en coments!
Xx

Bạn đang đọc truyện trên: AzTruyen.Top