Pov Emma

Ik kom aan bij het huis van Tanicha en stap naar binnen. Vorige keer heb ik de sleutel van het huis mee gekregen zodat ik als er wat is naar binnen toe mag. "Hallo?," Roep ik naar binnen. "Kom maar naar de woonkamer Emma," Hoor ik een vrouwelijke stem zeggen. Ik loop naar de woonkamer. Het is een leuk maar groot huis. Ik zou eerlijk gezegd een kleiner huis willen maar ja. Daar zitten de vader en moeder van Tanicha met een politie agent. "Uhh wat is er? is het erg?," Vraag ik zachtjes. De moeder kijkt me bang aan en wenkt me. Ik loop naar haar toe en ga naast haar op de bank zitten. "Hier zijn de foto's. Wil je het echt zien?," Ze kijkt me aan. "Ja," Zeg ik vast besloten. "Oke.... kijk dan maar,"

Ze schuift de computer naar me toe. Ik kijk op het scherm en schrik me rot. Ik zie Tanicha. Ze zit op een bed, vast gemaakt aan handen en voeten. Hoe komt ze hier ooit levend vandaan! Ze heeft Wallen onder haar ogen, slechte kleren. En ze ziet er uit alsof ze dagen lang niks heeft gegeten. Wat hebben die klootzakken met haar gedaan! Ik kijk naar de politie agent en kijk haar aan. "Heeft u al meer informatie kunnen vinden?," Vraag ik een beetje boos. "Nee het spijt me," Ze kijkt medelevend naar me. "Maar we moeten toch iets kunnen doen!," "De enige oplossing is om het geld te leggen waar het moet en dan wachte tot dat ze Tanicha terug geven," Wat! Dat kunnen ze toch niet menen? Hoezo zouden ze Tanicha dan wel terug geven! Ik weet het niet hoor. Het is echt een slecht idee en dat voor de politie. "Hallo wat als ze niet terug komt! Dan ben je ook meteen dat geld kwijt! En misschien hebben jullie geen eens dat geld!" Ik kijk naar de vader en moeder. "Misschien niet maar wij betalen mee," Zegt de politie agente. Ik snap niet wat er bezielt aan dat mens. Die de naam Daphne draagt. Ik snap haar echt totaal niet. Maar we hebben nu wel meer kans. En daar ben ik heel erg blij om. Ik kijk hoop vol naar de politie agent en luister aandachtig hoe ze in gesprek zijn over een plan voor Tanicha.