Pov Tanicha

'Ik loop door de stad en zie mijn moeder daar staan. "Mam? MAM!," Gil ik. Ze draait zich om en loopt mijn richting op. Als ik haar wil omhelsen loop ik dwars door haar heen. Wat gebeurt er? Wat is dit! "MAM! Ik ben hier!," Ik loop terug naar haar. Ze hoort me niet! Nee! Ze steekt over maar ziet een auto niet aan komen en BAM! Daar ligt ze dan. "NEEE MAM, laat me niet alleen!," Ik zie mij moeder levenloos op de grond liggen. Tranen stromen over mijn wangen. Ik snap het niet! Ik wou dat ik uit kon huilen bij mijn moeder.

Ik word wakker, helemaal bezweet. Ik heb de laatste tijd veel nachtmerries. Ik ga recht zitten. Mijn adem gaat snel, ik kan het niet bij houden. Ik denk dat ik al die nachtmerries van de baas krijg. Toen gister de baas naar me toe kwam heb ik lang terug gevochten tot dat hij me bewusteloos sloeg. Vanaf daar weet ik niks meer. Ik probeer al heel de tijd te ontrafelen wat ik moet doen maar ik weet het echt niet!

Ik word hier gek. Ik kan er niet meer tegen. Gewoon om in deze kamer te zitten en niet wetende wat er om mij heen gebeurd maakt me al gek. Straks kan ik, als ik hier ooit uit kom, geen jongen bij me in de buurt laten. Straks word ik zo'n Freek! OMG ik moet hier echt weg. Ik probeer even diep in en uit te ademen maar dat lukt niet.

Ik word gestoord door dat iemand "Eten!" roept. Ik loop naar de deur en pak het dien blad op. "Hey hoe laat is het!," vraag ik nog snel. "waarom zou ik dat zeggen?," Ik hoor dat het de baas is. "Je had het beloofd!," Zeg ik zacht. "Nou nu niet meer! Je kunt niet alles wat je wil krijgen slet!," Ik hoor hem lachen en dan weg lopen. Heeft hij me gewoon in de maling genomen. Jeetje hoe kan ik daar nou in trappen! Wat ben ik dom! Ik moet hem niet meer vertrouwen. Ik moet hier zo snel mogelijk weg, maar hoe in vredesnaam! Ik laat me tegen de deur aan zakken en val in slaap.

Pov Emma

Tanicha is nu al meer dan een week weg! Ik kan het gewoon niet geloven, er is nog geen een spoor van haar gevonden, behalve die email dan maar we weten niet zeker of zij daar echt is. Als er wat is gebeurt dan vermoord ik die mensen echt hoor! Ik hoor mijn telefoon en zie dat de moeder van Tanicha me belt.
"Hallo,"
"Hallo met de vader van Tanicha," zegt de vader snel.
"Uhh wat is er? is er nieuws van Tanicha?!," Vraag ik een beetje te hoop vol.
"Ja....," Hij valt stil.
"We hebben de foto's. Je mag ze zien maar je hoeft niet want ze zijn niet de leu-,Ik onderbreek hem.
"Nee ik kom er meteen aan, ik wil graag die foto's zien," Zeg ik.
Ik hang op en stap op mijn fiets.