Hij geeft me opeens onverwachts een klap tegen mijn wang en mijn ogen schieten vol met tranen. Hoe durft hij een meisje te slaan? Boos geef ik hem een klap terug en ik wil nog een klap uitdelen, maar dan pakt hij mijn polsen vast zodat ik niks meer kan doen. Hij knijpt in mijn polsen en ik begin te snikken. De tranen vallen naar beneden, maar omdat ik natuurlijk onderste boven hang rollen ze over mijn gezicht naar de grond. Ik kan het niet meer langer vol houden! 

'Waarom huil je, Saar?' vraagt Ashton boos en bezorgd tegelijkertijd.

'Ik-' Ik wil wat zeggen, maar dan val ik weg in een zwart gat.

Ik open mijn ogen en zie dat ik weer terug in de zwarte kamer ben. 'Hey, gaat het weer?' hoor ik Ashton lief vragen. 'Heb jij opvliegers ofzo, man!' snauw ik tegen hem en draai me op mijn linker zij, zodat ik hem niet meer zie.

'Saar, je weet wat ik heb gezegd.' hoor ik Ashton streng zeggen.

'Jho, Ash. Mag ik-'

'NEE!' snauwt Ashton naar Calum. Calum schrikt en ziet mij dan kijken.

'Niet dichterbij komen of ik doe je wat!' schreeuwt Ashton nu. Calum loopt langzaam dichterbij, maar Ashton vliegt op hem af. Wow, ik wis niet dat Ash kon vliegen! Whaha! Ik schiet overeind en zie dat de jongens over de grond rollen. Ugh, echt hoor!

Ik stap van het bed af en precies opdat moment vliegt de deur open. Luke en Michael stormen de kamer in, maar dan zie ik hun veranderen in een: WOLF! Van schrik stap ik naar achteren, maar ik tuimel over het bed heen en lig op de grond aan de andere kant van het bed. Misschien maar goed ook, want ik moet even van de schrik bekomen.

'Waar is Saar?' hoor ik Michael vragen, na een minuut of 3.

'Weet ik niet, kom we zoeken haar. Ze kan niet ver zijn.' hoor ik Luke zeggen en stil kruip ik onder het bed. O, boy! Als ze me vinden ben ik er misschien geweest! Ik hou me dood stil onder het bed en zie de jongens de kamer door zoeken.

Algauw na 1 minuut, zie ik een kans om nog eens te ontsnappen. Maar er is wel 90% kans, dat ze me zien en pakken. Stilletjes kom ik er onder vandaan, terwijl ze nog in een kast kijken. En dat doen ze met z'n allen? Raar!

Ik sluip naar de deur en probeer hem te openen. O boy! De deur is op slot, maar hoe kom ik hier dan ongemerkt weg? Opeens stuift iemand voorbij en van schrik sla ik een kreet.

'Daar ben je!' zegt Calum en meteen ligt Michael boven op me. 'Meen je dit nou, Michael! Je ligt boven op me!' zeg ik geïrriteerd en duw hem van me af. 'Je probeerde te vluchten hé?' vraagt hij aan me en dwingt me met zijn blik de waarheid te zeggen.

'Ja, sorry.' zucht ik en kijk naar de grond, wat nu erg interessant is.

'Kijk me aan, Saar.' commandeert Michael en heft mijn hoofd met zijn vinger. Ik kijk hem bang aan en zie een ijskoude blik in zijn ogen. Heel even vervaagd alles en lijkt het alsof alleen hij en ik nog bestaan, maar dan is alles om me heen weer helder.

'Je weet het.' zegt Michael kil en draait zich om. 'Wat weet ik?' vraag ik stom verbaasd en Michael loopt naar de jongens toe. Ik hoor hem iets mompelen, wat over gaat in grommen. 'WAT!' hoor ik de andere jongens geschrokken zeggen. O boy, wat gaat er gebeuren?