Ik zie Michael niet en bang kijk ik om me heen. 'Wat is er?' vraagt Luke nieuwsgierig.

'W-w-waar is M-M-Michael?' vraag ik met een bibberende stem.

'Die heb ik de kamer uitgejaagd.' zegt Luke met een lieve glimlach. Ik schenk hem een nep-glimlach en kijk naar Ashton, die meteen rood kleurt zodra ik naar hem kijk.

'Ashton, wat is er? Je kleurt zo rood, als een tomaat.' vraag ik lacherig en meteen glijd de angst van me af. 'Niks.' zegt hij droog en staat op.

'Kom jongens, we laten haar maar even alleen. Dan kan ze even bijkomen.' commandeert Ashton en samen met Calum en Luke verlaat hij de kamer. 'Hey en mijn boeien dan?' vraag ik nog in de hoop dat ze terug komen, maar neen het is alweer eens te laat. Daar kom je nu mee, Saar!

Ik staar naar het plafond en bedenk hoe ik hier weg kan komen. Mijn ouders zullen vast dood ongerust zijn, dat ik nog niet terug ben. Hoe laat is het eigenlijk? Slim en ik heb ook geen klok op mijn kamer!

Voorzichtig wurm ik met mijn handen om uit de boeien te komen, maar ik kom geen haartje losser. Zonder dat ik het door heb komt er iemand de kamer binnen, terwijl ik lig te woelen om mijn handen los te krijgen.

'Wat ben je aan het doen?' hoor ik Michaels stem vragen en verschrikt stop ik met woelen. Ik kijk Michael aan en een angstig gevoel bekruipt mijn buik. Michael komt naar me toe gelopen en maakt mijn handen los. Met een angstige blik kijk ik hem aan, waarom ben ik zo bang voor hem?  Oké, hij heeft me geslagen 2x, maar... Ik word uit mijn gedachte gehaald, als ik merk dat Michael ook mijn voeten los maakt.

Zodra ik los ben, schiet ik gelijk naar de deur toe en trek er met al mijn macht aan. Maar helaas gaat die niet open! 'Denk je nou, dat ik de deur open zou laten als ik jou kom los maken?' vraagt Michael plagerig, om me bang te maken.

'Nee, maar ik had gewoon gehoopt dat ik even frisse lucht mag halen.' probeer ik zelf verzekerd te zeggen, maar in plaats daarvan komt het angstig over. Hij glimlacht eng en nu zie ik dat hij grote hoektanden heeft, als die van een... een Wolf! Help, er zit een wolf in de kamer! Meteen draai ik me weer om en begin tegen de deur te beuken.

'Hey, doe eens rustig. Ik ben geen gemene wolf, ik ben een aardige wolf.' zegt Michael en ik hoor hem dichterbij komen. Bang draai ik me om, om te zien waar hij nu is. Hij staat nu aardig dichtbij, waardoor ik geen kant meer op kan. 'Sorry, voor dat ik je net sloeg. Maar ik hou niet van meisjes, die gemeen zijn.' verontschuldigt Michael zich en geeft me een knuffel. Wow! Die heb ik niet zien aankomen. Ik knuffel hem maar terug en ik merk dat hij eigenlijk best wel aardig is.

Na een tijdje laat hij me los en kijkt me in mijn ogen aan. 'Ik moet wat tegen je zeggen, Sara. Euhm... Ik vind je leuk!' zegt Michael en bloost er van.

Mijn ogen worden groot van verbazing, Michael Clifford die mij leuk vindt? Dit had ik al helemaal niet zien aankomen!

'Maar euh... Weet je toevallig ook of Ashton mij leuk vindt? Hij werd net de hele tijd rood.' vraag ik, waarop Michael zijn schouders ophaalt. Dan doet hij iets onverwachts en zoent me op mijn mond. O, boy! Hij legt een hand op mijn rug en duwt me dichter tegen zich aan.