Ik open mijn ogen en zie dat ik me in een zwarte kamer bevind. Wat is er gebeurd? Hoe ben ik hier gekomen? Had ik dit kunnen voorkomen? Ik merk op, dat ik vast gebonden ben en ik probeer los te komen. Maar het heeft geen enkele zin, want het is zo strak dat ik me nauwelijks kan bewegen. Opeens hoor ik voetstappen buiten mijn kamer, dichterbij komen. Zijn dat mijn ontvoerders? Het word me te veel en ik sluit mijn ogen. Ik kan beter net alsof doen, dat ik slaap!

'Jongens, ze is wakker!' hoor ik een stem zeggen en meteen voel ik iemand me pijnlijk knijpen in mijn arm. Ik bijt op mijn tong om zo de pijn te negeren en niet te laten merken dat ik wakker ben.

'Gast, kijk! Haar spieren spannen aan. Stop met knijpen!' hoor ik weer een ander zeggen. Man! Die stemmen komen me bekend voor, maar van wie?

'Zou ze ons kennen?' vraagt weer een andere stem. Wacht eens even, als er een vierde stem bijkomt dan weet ik denk ik al wie het zijn.

'Hey meisje, open je ogen! We weten dat je wakker bent.' hoor ik nu inderdaad een vierde stem zeggen. Maar dit is 5SOS!

Langzaam open ik mijn ogen en zie inderdaad de jongens van 5sos. Wouw, ik kan heel goed raden! 'Wie zijn jullie?' vraag ik bang, ook al weet ik wie ze zijn.

'Ik ben Luke.' zegt de jongen met blond haar en lichtblauwe ogen.

'Ik ben Calum.' zegt de andere jongen met zwart haar en bruine ogen.

'Ik ben Michael.' zegt de jongen naast Calum met blond haar en groene ogen.

'En ik ben Asthon." zegt de laatste jongen met dirty blond haar en hazel bruin/groene ogen.

'Waarom hebben jullie me ontvoerd?' vraag ik meteen bot, maar dat was geen slimme zet. Ik krijg een klap in mijn gezicht van Michael, wat aardig hard aan kwam. Man! Voor hem moet ik oppassen.

'Je was op het verkeerde moment en verkeerde plek.' zegt Luke simpel en werpt Michael een boze blik. Wat hebben die 2?

'Wat is jou naam, schoonheid?' vraagt Calum aan mij met een door dringende blik, waardoor ik echt iets moet zeggen.

'Sara, maar men noemt me altijd Saar.' zeg ik en de jongens kijken me raar aan. O shit! Moest ik weer eens Nederlands praten, maar ja ik ben nog niet gewend Engels te praten.

'Hoe oud ben je?' vraagt Ashton lief, maar Calum geeft hem een por.

'17.' zeg ik kortaf en opnieuw krijg ik van Michael alweer een klap in mijn gezicht.

'Michael, de kamer uit. NU!' schreeuwt Luke tegen hem en mijn oren beginnen te fluiten. Alles om me heen vervaagt en langzaam voel ik me weg zakken.

Ik open mijn ogen en zie 3 jongens om me heen zitten. Wat is er ook al weer gebeurd? O ja, Luke die schreeuwde tegen Michael, daarna viel ik weg. 'Hey, gaat het weer?' vraagt Ashton nog steeds lief en ik voel nu pas iets nats op mijn hoofd.

'Ja, dankje. Wat is dat natte op mijn hoofd?' vraag ik verbaasd en Ashton laat een washand zien. Ik bedank hem nog eens en bekijk de jongens goed. Het leek namelijk alsof ik iets zag, wat er op leek als haar op hun gezicht. Maar dat zou zomaar weer eens inbeeldingen kunnen zijn. De pijn in mijn polsen en enkels brengen me weer terug naar de realiteit en ik piep van de pijn.

'Wat is er?' vraagt Calum en kijkt me met een rare blik aan.

'Mijn polsen en enkels doen zeer.' piep ik en meteen voel ik iemand ze losser maken. Ik zucht opgelucht dat ik ben verlost van die pijn.