'Saar, wakker worden. We zijn er!' hoor ik iemand zeggen. Voorzichtig open ik mijn ogen en kijk om me heen. We staan voor een huis, die behoorlijk groot uit ziet. Ik zucht en stap de auto uit met mijn tas in mijn hand. 'Neem je ook gelijk je koffers mee?' vraagt mijn vader, die mij kennelijk heeft wakker gemaakt.

'Ja pap.' zucht ik en pak mijn koffers uit de kofferbak. Ik loop naar de deur en bekijk onder tussen de omgeving. Niet echt heel interessant! In Nederland was het veel interessanter dan hier!

Ik betreed het huis en loop de trap op naar boven. Goed, welke kamer kies ik? Ik open de eerst beste deur en zie dat het uitkijkt op de tuin. Ook heeft het een balkonnetje en ik leg al mijn spullen op het bed, die de verhuizers al hebben neergezet. Waarschijnlijk hadden mijn ouders al gekozen, waar ik ging slapen.

Ik zucht en open de deuren die naar het balkonnetje lijden. Het is mooi weer om buiten te zitten, heerlijk! Misschien is het denk ik wel beter een verhuizing. Het kan je dus goed doen! Ik zie een groot bos achter de tuin en zie 4 jongens lopen.

Interessant, misschien wonen zij wel hier in de straat! Opeens kijken ze mijn kant op en 1 van de jongens wijst naar ons nieuwe huis. Ik glimlach naar hun en zwaai heel eventjes. Ze kijken me raar aan, maar lopen verder naar het bos toe. Maar wacht eens! Dan kan ik misschien even met hun mee lopen? Zonder na te denken ren ik naar beneden.

'Mam! Pap! Ik ben even het bos in!' schreeuw ik door het hele huis. Ik krijg een "oké" terug en meteen ren ik het bos in. He, waar zijn die jongens ineens heen?

Teleurgesteld loop ik verder door het bos. Misschien heb ik het me maar ingebeeld! Ik zucht en loop verder het bos in en geniet van mijn wandeling tot nu toe. Opeens hoor ik wat ritselen en verschrikt kijk ik op. Wat was dat?

Bang kijk ik om me heen, maar zie niets vreemds. Zou ik maar terug gaan? Dalijk wonen hier gevaarlijke dieren en maak ik ze dalijk wel wakker! Ik schud die gedachte van me af, anders had er wel een bord gestaan. Met moed stap ik door en opnieuw hoor ik weer iets ritselen. Wat is dat toch?!

Ik word er nu wel bang van, dalijk is het een wolf! Help, nu ga ik zelfs denken dat er hier wolven leven! Nogmaals hoor ik weer iets trillen en ik draai me gelijk om naar de kant waar het geluid vandaan komt.

'Kom tevoorschijn!' zeg ik in mijn gebrekkig Engels. Ik krijg geen antwoord en zeg het nogmaals. Nog steeds geen antwoord en trillend loop ik naar het bosje toe. Met een ruk duw ik het bosje aan de kant en zie een konijntje. Ugh! Het was maar een stomme konijntje!

Meteen loop ik verder het bos in, maar weet niet precies waar ik überhaupt zit. Ik wil mijn telefoon pakken, maar dan kom ik er achter dat ik die niet bij me heb. O boy! Dat meen je toch niet! Ik zucht en besluit terug te lopen naar huis. Nu maar hopen dat ik de weg nog terug weet!

Even later hoor ik weer iets ritselen en meteen sta ik stil, omdat ik iets langs mijn benen voelde strijken. Ik begin gejaagd te ademen en paniekerig kijk ik om me heen. Helaas brengt dat niks op en ik begin te rennen. Ik wil hier uit! Opeens voel ik een paar handen mijn enkels vast pakken en ik smak op de grond. Abrupt draai ik me om en zie een doekje in mijn zicht. Help! Dan wordt het doekje op mijn mond gedrukt en alles word zwart.