Ik lig al zeker 4 uur op mijn bed en er is nog steeds niemand langs gekomen, die me eten komt brengen. Ugh! Waar zijn die gasten? Moeizaam stap ik uit het bed en loop wankelend naar de deur. Ik open de deur en kijk in de gang of ik iemand zie. Helaas tot mijn spijt zie ik niemand en ik loop op mijn tenen verder door de gang.

Het is verdacht stil in het huis, zijn ze wel thuis? Ik kom aan bij de deur, die naar de livingroom lijdt. Natuurlijk open ik niet meteen de deur en gluur door het glas, maar ook hier zie ik niemand. Waar zijn die jongens in godsnaam?

Ik open zachtjes de deur en stap voorzichtig naar binnen. Ook sluit ik weer de deur zachtjes en ik sluip verder naar de keuken toe. Wacht eens even! Stom, ik kreeg natuurlijk geen eten dit keer vanwege mijn stommiteit van gisteren. Het is donker in huis en ik zie haast bijna niks. Kennelijk is het dus donker buiten, maar om dit tijdstip ga ik hier liever niet naar buiten.

Als ik bij de keuken aankom zie ik dat er ook hier helemaal niemand is. Wat is er hier allemaal gebeurd? Ik kijk naar buiten en zie de jongens staan bij een groot vuur. Van schrik duik ik naar beneden en sluip zo snel mogelijk weer terug naar mijn kamer. Wat zijn die jongens zo laat buiten nog aan het doen? Dit vind ik heel erg vreemd!

Ik kom in mijn kamer en sluit de deur weer achter me. Wat kan ik doen? Eigenlijk helemaal niks! Ik geeuw en kruip terug in mijn bed. Het is beter, als ik nu niet op zoektocht ga! Ook al kan ik wel de detective uithangen, maar toch ga ik het niet doen! Ik riskeer het niet, dalijk word ik gesnapt en ben ik er misschien wel geweest. Mijn oogleden vallen al vrij snel weer dicht en ik val in een diepe onrustige slaap.

'Saar, kom op nou, ik weet zeker dat jij dit cadeau leuk vindt!' zegt Ollie, die me probeert te overtuigen.

'Vooruit!' zeg ik en loop met Ollie en Stella mee naar de tuin. 'Tadaaa!' zeggen ze tegelijkertijd. Er staat een groot pak in de tuin, met een gele lint omheen. Ugh! Moest dit nou!

'Kom op, maak hem open!' zegt Ollie, die enthousiast is. Waarom doet ze in hemelsnaam zo? Ik loop naar het pak toe en trek aan het lint. Het gaat er makkelijk af en de doos klapt open. 

'Gefeliciteerd Saar!' zegt mijn lievelings oom die helemaal in Amerika woont, waarna die te voorschijn springt. 'Oom Glen!' schreeuw ik blij en ren op hem af. Dit is een van mijn lievelings cadeau aller tijden!

Ik open mijn ogen en voel dat mijn wangen kleddernat zijn. Maar ook voel ik een bonkende pijn in mijn hoofd. 'Gaat het?' hoor ik iemand vragen. Ik wil op kijken, maar ik stoot keihard mijn hoofd tegen iets aan. Auw! Ik hoor een deur open gaan en weer dicht.

'Wat is hier aan de hand?' vraagt iemand anders.

'Waar lig ik in godsnaam?' vraag ik aan de personen, die aanwezig zijn in de kamer.

'Onder je bed, lieverd.' hoor ik de persoon van net zeggen. Ik voel hoe mijn voeten vast worden gepakt en ik word er onder vandaan getrokken. Nu pas zie ik weer waar ik ben en wat herinneringen komen naar boven. Snel schud ik dat uit mijn hoofd en sta op. 

'Gaat het?' vraagt Ashton aan mij en ik knik met mijn hoofd. 'Autsh! Misschien gaat het toch niet.' zeg ik en wrijf over mijn pijnlijke hoofd.

'Kom, sta op.' zegt Ashton tegen me en ik voel hoe hij me ondersteund. Ik sta op en wil een stap naar voren zetten, maar Ash houdt me tegen en hij laat me naar achteren vallen. Van schrik gil ik, maar dan voel ik dat hij me opvangt en optilt. Hij kan dus ook lief zijn! Misschien moet ik hem maar in vertrouwen nemen.