'Saar, rustig. Als ik je los laat moet je niet weer onder het bed kruipen.' zegt Michael op gedempte toon. Ik schud wild met mijn hoofd en trappel met mijn voeten om los te komen. Laat nou los, Michael! Kon ik maar praten, maar neen die ik heb weg gekrijst.

Opeens raak ik zijn gezicht en meteen laat hij los. Yes! Ik kan weer ontsnappen, de deur staat open. Slim van Luke, whaha! Snel sta ik op en ren naar de deur toe, maar Calum houdt me tegen en loop mijn plan te dwars bomen.

'Probeer het nou niet. Dalijk heb je een kwade Luke achter je aan.' zegt Calum rustig en houdt me stevig vast. 

'Wat is er aan de hand?' vraagt Ashton die de kamer komt inlopen.

'Saar, probeerde te ontsnappen.' zegt Calum en achter me hoor ik Michael kreunen van de pijn. Whaha, ik heb er lekker op los getrapt!

'Michael, wat heeft ze gedaan met jou?" vraagt Ashton bezorgd en kijkt mij boos aan, maar ik kijk snel weg. Natuurlijk, wou ik wat zeggen maar ja... je weet vast al waarom ik niks zei.

'Ze heeft me getrapt.' antwoord Michael en Ashton kijkt me woedend aan. 'Eerst mij en nu Michael. Goed bezig, dalijk worden Luke en Calum ook slachtoffer van jou.' zegt Ashton op een boze toon tegen me. Ik kijk naar beneden om zo zijn blik te ontwijken, maar natuurlijk heft hij mijn hoofd. 'Misschien kunnen we jou beter in de kerkers opsluiten, in het huis van de alfa van ons pack.' zegt hij en ik krimp ineen.

Hij duwt mijn hoofd weg en loopt naar Michael om hem te helpen. Samen met Ashton en Michael loopt Calum de kamer uit. Ik probeer er nog langs te komen, maar helaas zonder succes.

Ik loop naar het bed en ga er op liggen. Wat moet ik nu beginnen? Denk maar niet, dat ik hier de rest van mijn leven wil blijven! 'Saar, kom je anders wel even wat eten?' hoor ik Luke vragen, die de deur opent. Als antwoord op zijn vraag blijf ik in bed liggen en draai me op mijn rechter schouder. 'Moet ik dwingen, om jou te laten eten?' vraagt Luke en ik zucht. Vooruit!

Ik stap van het bed af en loop met een gebogen hoofd naar Luke toe. Nogmaals zucht ik en Luke houdt me ineens tegen. 'Wacht nog heel even! Ik moet nog een ding vragen?' zegt Luke en duwt mijn hoofd omhoog.

'Vind je Michael leuk?' vraagt hij, maar ik schud mijn hoofd. 'En Ashton?' vraagt hij gelijk door, waarop ik nogmaals mijn hoofd schud. Ik hoor hem zuchten en we lopen samen naar de keuken, waar de andere jongens al zitten.

'En is het gelukt, haar te overtuigen?' vraagt Ashton en meteen werp ik een dode blik naar hem toe. Man, als blikken konden doden lag hij hier nu dood op de grond.

'Hou het netjes, Sara!' waarschuwt Luke en ik wil tegen spreken, maar Luke heft zijn vinger. Ik zucht en kijk de tafel rond, naar een lege stoel. O boy! Dit kan niet erger. Alleen de stoel naast Ashton is nog vrij en ik wil juist niet naast hem zitten. 'Saar, ga zitten!' zegt Luke en duwt me naar de stoel toe.

Met tegenzin ga ik toch maar zitten en Ashton legt gelijk een hand op mijn heup. Meteen sla ik zijn hand weg en hij trekt zijn hand terug. Luke zet het eten ondertussen op tafel en heeft niets door, net zoals de rest van de jongens. Opnieuw legt Ash zijn hand weer op mijn heup en ik zucht geïrriteerd en nogmaals sla ik zijn hand weg. Maar algauw ligt zijn hand er weer en met een pats sla ik vol op zijn hand, die nu rood is.

'Auw! Waarom deed je dat?' vraagt hij gelijk en wrijft over zijn pijnlijke hand.

'Moet je van me afblijven!' fluister ik, wat ik gelukkig weer kan. 'Je moet ook niet door blijven gaan, als ik waarschuw met een zachte slag.' fluister ik en iedereen aan tafel luistert mee. "Ga maar eten. Sorry, maar Ash deed irritant.' fluister ik en probeer zelfs normaal te praten, maar dan slaat mijn stem over en is mijn stem weer foetsie! Iedereen aan tafel schiet in de lach, maar ik let niet op hun en begin aan mijn eten.