Acıyı hissederim!
Hissetmek mi dedim?
Acıyı sonuna kadar yaşarım ben.

Ayak altında  umursanmadan ezilen karıncanın acısını yaşar,
Zevk için vurulan serçenin,
Geride kalan yavrularının duyduğu acılarına ortağım ben.
Öylesine dalından koparılan daldadır benim acım.

Yandim anam deyip yıkılan şühedanın acısına denktir acım.
Gideni bilmem ama kalanın acısıdır bendeki...

Suçsuzca hüküm giymiş mahkumun acısını çok iyi bilirim.
Vitrindeki ayakkabıyı görüp de,
Oğluna alamayan babanın duyduğu sızı...
Aç çocuklarına taş kaynatan annenin sessiz feryadındaki sızı...
Öyle bir sızı ki! Benimle birlikte yakar kavurur dünyayı.

Bitirmeye çalışıyorum.
Dindirmeye uğraşıyorum.
Azaltmaya, yok etmeye çalışıyorum bütün acıları
Mühürlemek istiyorum tüm sızıları.
Gayretim, ateşi söndürmeye çalışan karıncanın gayreti gibi...
Belki bitirmeyeceğim tüm acıları,
Ama bu yolda sonsuzluğa yürüyeceğim.