Lelauchowi zaczęło zbierać się na wymioty choć nieznajomy nie latał a jedynie wysoko skakał to jednak robił to na takie wysokości, że rzęsy pokrywały się szronem.

- Możesz mi powiedzieć gdzie mnie zabierasz?

- A nigdzie; tam gdzie wszystkich.

Powiedział ponownie się uśmiechając pokazując swoje zęby. Chłopak wiedząc, że i tak nie ma za wiele do gadania postanowił po prostu robić to co mu powie; i tak jak zginie wróci do swojego świata.

 - A czym jest to nigdzie?

- Szefowa wszystko ci wytłumaczy.

- Nie o to pytałem. - Powiedział z zażenowaniem - I kim jest szefowa?

- Szefowa wszystko ci wytłumaczy.

Powiedział ponownie się uśmiechając; a ten zdał sobie sprawę że rozmawia z idiotą. Po pięciu minutach skakania znaleźli się prze drewnianą karczmą, ale jaką karczmę takiego przepychu w drewnianym budynku to on nigdy nie widział. Całość była pełna zdobień; ogromna budowla dla chłopaka na te chwilę zdawała się  najbardziej imponującą rzeczą na świecie.

- Wchodzisz?

Spytał się nieznajomy.

-Tak to u mnie chciałeś...

- Tak właśnie tutaj a teraz właź jak szefowa zobaczy że tak stoisz to się wścieknie; nie chcesz tego nikt tego nie chce.

Oboje szybko weszli do środka. Wnętrze wyglądało jak typowa karczma se świata fantasy.  Pełno lamp ze świetlikami w środku i temu podobne. Pomimo tego że za oknem był zachód słońca po wejściu widać było wczesny wieczór.

- Uwaga!

Wydarł się rudzielec tak, że wszyscy w pomieszczeniu złapali się za uszy.

- Czego się drzesz!

Krzyknął ktoś z położonego dalej stolika.

- A tak po nic. - Powiedział chichocząc pod nosem - Mam zaszczyt wam powiedzieć - Zrobił pauzę  - Mamy nowego!

Chwilę po tych słowach wokół chłopaka zebrało się pełno uradowanych ludzi, ba jedynymi osobami które do niego nie podbiegły byli barmani i kelnerzy no i jeszcze jedna siedząca w płaszczu pochłonięta strojeniem skrzypiec co bardzo zainteresowało chłopaka ale nie na długo bo jakaś dziewczyna dobrała mu się do spodni z zamiarem ich zdjęcia; zapytana o powód odpowiedziała, że ,,Chciałam zobaczyć czy w tamtym świecie ma kompleksy"

- Cisza! - Krzyknęła jakaś postać która właśnie weszła do środka. - Macie mi go ukazać -

Lulu szybko domyślił się, że ten kto za nim stoi to tajemnicza ,,szefowa" o której mówił nieznajomy; zważając na to, iż osoba wyglądająca w taki sposób boi się jej to nawet wolał sobie nie wyobrażać kim ona musi być, nie chciał się odwracać.

- Odwróć się natychmiast -

Powiedziała tajemnicza osoba; po czym chłopak zamarł, spojrzał na resztę zgromadzonych. Wszyscy mieli kamienne twarze a nieliczni delikatnymi ruchami głowy sugerowali mu odwrócenie się. W ostatnim przypływie nadziei spojrzał na skrzypaczkę ale ta nawet nie widziała co się dzieje; jedyne co robiła to stroiła skrzypce pomrukując coś przy tym pod nosem.

- Odwróć się!

Powtórzyła ku jeszcze większemu przerażeniu. Niewidząc innej alternatywy odwrócił się a to co zobaczył zabrało mu dech w piersiach.