Angel kafeden içeri girer girmez gözleriyle Chase'i aradı. Bir sağa baktı, bir sola baktı. Ama tabii ki Chase denilen bu adamı daha önce hayatında bir kez bile görmediği için bu çabanın boş bir çaba olduğunu geç anladı. İçinden çığlık atmak geliyordu. Angel'ın kafasından bu düşünceler geçerken tam o sırada iri yarı, yakışıklı bir adam ona doğru elini salladı. Angel ilk başta bu hareketi fark edemedi. O kadar dalgındı ki... En son bizim Chase olarak bildiğimiz bu adam ayağa kalkıp Angel'a doğru ilerlemeye başladı. Angel kafasını çevirdiğinde hemen dibinde deri ceketli, şık giyinmiş bir adam vardı. Hem korku hem de heyecan içerisinde "Chase sen misin?" dedi Angel. Chase ise "Evet, benim. Seni yıllar sonra bu halde görmek beni çok duygulandırdı. İyi misin? Bir şeyin var mı?"dedi. Angel bu söylenenlere bir anlam veremiyordu. Neden iyi olmasın ki? Başına bir şey mi gelmesi gerekiyordu? Aynı bu ikisi gibi aklından kimisi saçma,  kimisi mantıklı bin tür soru geçiyordu Angel'ın. Şimdi hikayeyi kısa bir süreliğine kesip size hayatın bir oyundan ibaret olduğu hikayesinin devamını getireyim. Bu oyunda Chase ve Angel bir piyondan ibaret... Seçimi yapan ise hayat. Piyonlar sadece ileri geri gider, yapılan seçimlerden etkilenir. Onlar için oyun bu hareketlerden ibarettir. Hani bir laf vardır, hayatı akışına bırakın diye. İşte o lafı boşuna söylemiyorlar. Çünkü oyunun kaderini belirleyen piyonlar, yani Angel ve Chase olmadıkça, bu boktan oyunu oynamanın ne anlamı var. Şimdi ise hikayeye devam edebiliriz...   

               4.BÖLÜM'ÜN SONU